Przejdź do zawartości

Wasilij Maksimienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Maksimienko
Василий Максименко
7+9 zwycięstw
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1913
Charcysk

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 2004
Ryga

Przebieg służby
Lata służby

1935–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

88 pułk lotnictwa myśliwskiego 216 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 4 Armii Powietrznej

Stanowiska

dowódca eskadry, dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

agresja ZSRR na Polskę, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Wasilij Iwanowicz Maksimienko (ros. Василий Иванович Максименко, ur. 30 stycznia?/12 lutego 1913 w Charcysku, zm. 5 czerwca 2004 w Rydze) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1942).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie robotniczej. Skończył 7 klas szkoły i 2 kursy leningradzkiego technikum elektro-spawalniczego, od września 1935 służył w Armii Czerwonej, w 1938 ukończył wojskowo-lotniczą szkołę pilotów w Orenburgu. We wrześniu 1939 brał udział w agresji ZSRR na Polskę, od 1941 należał do WKP(b), od lipca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, dowodził eskadrą 88 pułku lotnictwa myśliwskiego 216 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 4 Armii Powietrznej Frontu Zakaukaskiego. Do października 1942 wykonał 250 lotów bojowych, w 15 walkach powietrznych strącił 7 samolotów wroga, w walce pod Mozdokiem 25 sierpnia 1942 został ciężko ranny. Od sierpnia 1943 do końca wojny dowodził 88 pułkiem lotnictwa myśliwskiego, który w 1944 otrzymał miano gwardyjskiego, a później również honorowe miano „Noworosyjskiego” oraz Order Czerwonego Sztandaru. Uczestniczył w operacji noworosyjsko-tamańskiej, krymskiej, białoruskiej, wschodniopruskiej i pomorskiej. Do maja 1945 wykonał łącznie 516 lotów bojowych, strącił osobiście 7 samolotów i w grupie 9. W 1949 został dowódcą 47 pułku lotnictwa myśliwskiego w Knewiczach pod Władywostokiem, w 1955 ukończył Akademię Wojskowo-Morską im. Woroszyłowa, w 1961 przeszedł do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale ZSRR oraz odznaczenia zagraniczne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Красной Армии» от 23 ноября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 12 декабря (№ 44 (203)). — С. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]