Wał kujawski

Wał kujawski, segment kujawski – jednostka geologiczna w środkowej Polsce, na Kujawach, rozciągająca się z północnego zachodu na południowy wschód, od rejonu Bydgoszczy do Włocławka.

Według autorów Regionalizacji tektonicznej Polski jednostka ta nazywa się segment kujawski^[1].

Położenie geologiczne

Wał kujawski jest środkową częścią antyklinorium środkowopolskiego. Od południowego zachodu graniczy z synklinorium szczecińsko-łódzko-miechowskim, od północnego wschodu z synklinorium brzeżnym, od północnego zachodu łączy się z wałem pomorskim, a od południowego wschodu z wałem kutnowskim^[2].

Wał kujawski jest znacznie węższy od sąsiednich segmentów antyklinorium środkowopolskiego. Pod osadami kenozoicznymi występują utwory dolnokredowe, a pod nimi jury i triasu. Osady permu, zwłaszcza cechsztynu, mają znaczną miąższość, w związku z czym silnie zaznacza się tektonika solna. Są to m.in. antyklina Szubina, antyklina Barcina, diapir Inowrocławia, diapir Góry i brachyantyklina Ciechocinka^[2].

Geograficznie wał kujawski stanowi głębokie podłoże środkowej części Niżu Polskiego w rejonie Kujaw^[3].

Nadkład wału tworzą osady paleogenu, neogenu i czwartorzędu^[2].

↑ Andrzej Żelaźniewicz i in.: Regionalizacja tektoniczna Polski, Komitet Nauk Geologicznych PAN, Wrocław 2011, ISBN 978-83-63377-01-4
↑ ^a ^b ^c Ewa Stupnicka, Marzena Stempień-Sałek: Geologia regionalna Polski, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. 4 zmienione, Warszawa 2016, ISBN 978-83-235-2022-1
↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13897-1