Wera Złatarewa
| Imię i nazwisko |
Wera Dimitrowa Złatarewa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 1977 |
| Zawód, zajęcie |
prawniczka, pisarka, sufrażystka |
| Narodowość |
Wera Dimitrowa Złatarewa, bułg. Вера Златарева (ur. 3 grudnia 1905 we wsi Goliamo Biełowo k. Pazardżiku, zm. 19 sierpnia 1977 w Sofii[1]) – bułgarska prawniczka, pisarka, sufrażystka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w 1905 we wsi Goliamo Biełowo k. Pazardżika. Ukończyła szkołę średnią w Płowdiwie, a w 1929 rozpoczęła studia na Uniwersytecie Sofijskim. W 1931 obroniła pracę doktorską na tej samej uczelni i rozpoczęła pracę w ministerstwie rolnictwa jako radca prawny[2]. Była jedną z pierwszych kobiet w Bułgarii, wykonujących zawód prawnika. W latach 1932–1934 kierowała wydziałem policji w Płowdiwie, który zajmował się zwalczaniem nierządu[2]. W latach 1934–1936 pracowała w urzędzie miasta w Płowdiwie, organizując pomoc społeczną dla kobiet z ubogich rodzin.
W 1936 wyszła za mąż za prawnika i polityka Michaiła Genowskiego, a rok później przeniosła się wraz z mężem do Sofii, gdzie pracowała w kancelarii prawniczej męża[1]. W 1937 reprezentowała Bułgarię w Międzynarodowej Organizacji Abolicjonistów[1]. Działała na rzecz przyznania kobietom w Bułgarii praw wyborczych. W 1944 po przejęciu władzy przez komunistów zdobyła mandat do Zgromadzenia Narodowego, w którym reprezentowała Bułgarski Ludowy Związek Chłopski[2]. W 1945 jako pierwsza kobieta w Bułgarii uzyskała uprawnienia do wykonywania zawodu adwokata[2]. Zmarła w Sofii w 1977.
Była autorką szeregu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i prawa karnego.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ze związku z Michaiłem Genowskim Wera Złatarewa miała dwoje dzieci (syna i córkę)[2].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 1935: Психология и социология на българската проститутка
- 1936: Проституцията и борбата против нея
- 1940: Обществени грижи
- 1940: Изнасилване
- 1941: Имуществени отношения между съпрузите
- 1945: Правната защита на жената
- 1947: Селянката и новото време
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Вера Златарева. literaturensviat.com. [dostęp 2020-01-06]. (bułg.).
- ↑ a b c d e Вера Златарева. bauw-bg.com. [dostęp 2020-01-06]. (bułg.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Вера Златарева. bauw-bg.com. [dostęp 2020-01-06]. (bułg.).