Wiśniowiec Stary
49°53′35″N 25°45′44″E/49,893056 25,762222
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,678 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3550 |
| Kod pocztowy |
47315 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°53′35″N 25°45′44″E/49,893056 25,762222
| |
Wiśniowiec Stary (ukr. Старий Вишнівець, Staryj Wyszniweć) – wieś na Ukrainie w rejonie krzemienieckim[1] należącym do obwodu tarnopolskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1395 roku, kiedy to na terenie wsi Stary Wiśniowiec zbudowano zamek, z którego do dzisiaj zachowały się piwnice. Stary Wiśniowiec był wzmiankowany w akcie z 9 lipca 1463 r., zgodnie z którym bracia Wasyl, Semen i Sołtan podzielili między siebie dobra książęce. W 1494 roku po najeździe Tatarów zamek został zniszcozny, a ludność dostała się do niewoli. W 1757 roku książę Michał Serwacy Wiśniowiecki zbudował we wsi kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława. Była to siedziba parafii rzymsko-katolickiej.
W okresie rozbiorowym Polski położony po stronie rosyjskiej, przy granicy Galicji.
W latach 1943–1944 bojówki UPA zabiły we wsi około 180 Polaków[2]. Mordy odbywały się m.in. w XVIII-wiecznym kościele św. Stanisława (obecnie w ruinie). We wsi znajduje się także pomnik z 1967 roku ku czci zabitych[3].
Do 2020 w rejonie zbaraskim[4].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kościół farny pod wezwaniem św. Stanisława z r. 1757 fundacji Jana Karola Mniszcha. Wykończony w 1811 roku w stylu klasycystycznym. W lutym 1944 roku w podpalonym przez UPA kościele spłonęło żywcem kilkadziesiąt osób, które następnie wrzucono do studni. W jej pobliżu wzniesiono pomnik[3].
-
Ruina kościoła św. Stanisława
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-16] (ukr.).
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 475-476, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ a b Grzegorz Rąkowski, Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 418-419, ISBN 83-89188-32-5, OCLC 69330692.
- ↑ Розпорядження Кабінету Міністрів України від 12 червня 2020 року № 724-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Тернопільської області»
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wiśniowiec Stary, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 614.
- Wiśniowiec Stary na stronie Rady Najwyższej Ukrainy.