Wieża ciśnień Na Grobli
Wieża ciśnień przy ul. Na Grobli we Wrocławiu - jeden z najstarszych obiektów technicznej infrastruktury miasta. Wybudowana jako kluczowy element projektu Jamesa Moore'a zaopatrzenia 200 tysięcy mieszkańców w wodę, skorygowana i ubrana w historyzującą szatę przez miejskiego radcę budowlanego (architekta miejskiego) Johanna Christiana Zimmermanna.
Wybudowana w latach 1866-1871 kosztem 3 mln marek, uruchomiona 1 sierpnia 1871, ze stalowym nitowanym zbiornikiem wieżowym w środku oraz maszynownią. W 1902 dobudowano drugi zbiornik, żelbetowy, i łączna ich pojemność wynosiła wówczas 4150 m³. W maszynowni od 1879 pracowały najpierw agregaty pompowo-parowe systemu Woolfa wykonane we wrocławskim Ruffer G. H., Maschinen-Bauanstalt według projektu inż. Thometzka, a potem ich rolę przejęła w 1924 turbina parowa systemu Zoelly. Do dziś zachowała się w wieży najstarsza z suwnic, jeszcze z 1871 r.
Urządzenia te pracowały aż do wyłączenia zbiorników z eksploatacji w latach 60. XX w. Obecnie obiekty te, wciąż nie zdemontowane, wraz z licznymi XIX-wiecznymi detalami architektonicznymi (np. najwyższe w Polsce, bogato dekorowane, spiralne schody żeliwne) dokumentują historię światowej techniki.
W latach 90. XX w. powstał pomysł urządzenia tutaj Otwartego Muzeum Techniki, ale inicjatywa nie powiodła się. Obecnie, należąca wciąż do Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji, bywa (od kwietnia 2000) wykorzystywana przez teatralną Grupę Artystyczną "Ad Spectatores" Pod Wezwaniem Calderóna, która wystawia tam swoje spektakle.