Wieki ciemne (średniowiecze)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
.png)
Wieki ciemne (okres ciemny) − określenie subiektywne, potoczne, używane względem okresu trwającego od końca V wieku (upadek cesarstwa rzymskiego) do połowy X wieku, nazwanego tak przez niektórych historyków ze względu na niewielki zasób źródeł pisanych z tych czasów oraz powszechnego przeświadczenia o całkowitym upadku kultury, czemu przeczy np. renesans karoliński[2]. Jest to okres powstawania królestw barbarzyńskich, kryzysu w Cesarstwie Bizantyjskim i początku ekspansji Arabów. Poza tym w wieku IX miała miejsce misja cyrylometodejska, która zapoczątkowała rozwój kultury Słowian.
Część historyków proponuje, aby wieki ciemne były określane jako odrębna od średniowiecza. Monografię epoki napisał William Paton Ker[3].
Przypisy
- ↑ Andrea di Bartolo di Bargillac, Poczet znakomitych mężów i niewiast, str. 1450.
- ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Renesans karoliński, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
- ↑ Zobacz: Ker William Paton, Wczesne średniowiecze, Wrocław 1977.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- "Dark Ages" w Encyklopedii Britannica (ang.)
- "Decline and fall of the Roman myth" Terry'ego Jonesa (ang.)
- "Muzeum wieków ciemnych we Francji" (fr. • ang.)
|
||||||||
