Przejdź do zawartości

Wielicka Próba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 04:00, 2 paź 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wielicka Próba
{{{nazwa oryginalna}}}
ilustracja
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry Wysokie, Karpaty

Wysokość

1980 m n.p.m.

Pierwsze wejście

31 sierpnia 1874
Mór Déchy, Anton Döller, Paul Schwartz, Josef Schäferling, Johann Still i Samuel Horvay

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Wielicka Próba (słow. Velická próba, Gerlachovská próba) – stroma, kilkunastometrowa ścianka o punkcie kulminacyjnym położonym na wysokości ok. 1980 m n.p.m., znajdująca się we wschodnich ścianach masywu Gerlacha w słowackiej części Tatr Wysokich. Wielicka Próba leży powyżej wylotu Wielickiego Żlebu, opadającego spod Przełączki nad Kotłem, po stronie Doliny Wielickiej. Przez Wielicką Próbę prowadzi jedna z najpopularniejszych tras na główny wierzchołek Gerlacha. Niegdyś szlak ten był znakowany, obecnie jest dostępny jedynie z uprawnionym przewodnikiem.

Historia

Pierwsze łańcuchy zostały założone na Wielickiej Próbie w 1880 r. Droga przez Wielicką Próbę została wytyczona przez prof. dr. Kühla w 1891 roku. W 1892 roku zmieniono nieco jej przebieg, oznakowano ją farbą i założono na niej klamry i łańcuchy. W latach następnych szlak ten nieznacznie zmieniano, znakowanie usunięto i zaopatrzono w dodatkowe łańcuchy.

Pierwszego turystycznego letniego wejścia na Gerlach przez Wielicką Próbę dokonali 31 sierpnia 1874 roku Mór Déchy, Anton Döller, Paul Schwartz, Josef Schäferling, Johann Still i Samuel Horvay. Pierwsze wejście zimowe na Gerlach przez Wielicką Próbę miało miejsce 29 grudnia 1908 roku, w wyprawie uczestniczyli Ernst Dubke, Johann Breuer i Johann Franz senior.

Zobacz też

Bibliografia

  1. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965.
  2. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.