Wiersz amfibrachiczny
Wiersz amfibrachiczny – wiersz sylabotoniczny realizujący, zazwyczaj bardzo dokładnie, metrum amfibrachiczne. Wiersze amfibrachiczne charakteryzują się tokiem dierezowym[1]. Najpopularniejszymi formatami wiersza amfibrachicznego są trójstopowiec i czterostopowiec. Klasycznymi przykładami wierszy amfibrachicznych są „Chór Strzelców” Adama Mickiewicza, „Duma o Wacławie Rzewuskim”[2] Juliusza Słowackiego, „Deszcz jesienny” Leopolda Staffa, „Matysek” Bolesława Leśmiana, „Miejsce pogrzebania” Stanisława Ciesielczuka, „Walc” Czesława Miłosza, „Szyby” Ewy Lipskiej. Nieregularnym wierszem amfibrachicznym o zmiennej liczbie stóp posługiwał się Jan Bolesław Ożóg („Jemioła”, „Dziedzilia”, „Wodnica”)[3].
- O, nie daj mi, Stwórco, w pościeli z poduszką,
- W bieliźnie pod kołdrą umierać na łóżku
- Wśród nosów wilżących się żalem.
(Stanisław Ciesielczuk, „Miejsce pogrzebania”)