Wiewiórolotka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiewiórolotka
Anomalurus
Waterhouse, 1843[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wiewiórolotka deszczowa (A. pelii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

wiewiórolotkowe

Rodzina

wiewiórolotkowate

Rodzaj

wiewiórolotka

Typ nomenklatoryczny

Anomalurus fraseri Waterhouse, 1843 (= Pteromys derbianus J.E. Gray, 1842)

Synonimy
  • Aroaethrus[a] Waterhouse, 1843[1]
  • Anomalurodon Matschie, 1914[2]
  • Anomalurops Matschie, 1914[3]
  • Anomalurella Matschie, 1914[3]
Gatunki

5 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Wiewiórolotka[4] (Anomalurus) – rodzaj ssaków z rodziny wiewiórolotkowatych (Anomaluridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodniej i środkowej Afryce[5][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 190–460 mm, długość ogona 120–450 mm; masa ciała 170–1800 g[7][8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1842 roku angielski przyrodnik George Robert Waterhouse na łamach rocznika Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) wiewiórolotkę samotną (A. derbianus).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Anomalurus: gr. ανωμαλος anōmalos „dziwny, nierówny”, od negatywnego przedrsotka αν- an-; ομαλος omalos „równy”; ουρα oura „ogon”[9].
  • Aroaethrus: gr. αροω aroō „orać”; αιθηρ aithēr „czyste niebo”[10].
  • Anomalurodon: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[11]. Gatunek typowy: Anomalurus auzembergeri[b] Matschie, 1914.
  • Anomalurops: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; ωψ ōps, ωπος ōpos „wygląd, oblicze”[12]. Gatunek typowy: Anomalurus beecrofti Fraser, 1852.
  • Anomalurella: rodzaj Anomalurus Waterhouse, 1843; łac. przyrostek zdrabniający -ella[13]. Gatunek typowy: Anomalurus pusillus O. Thomas, 1887.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[14][8][5][4]:

Opisano również gatunek wymarły z miocenu Kenii[15]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazwa zastępcza dla Anomalurus Waterhouse, 1843.
  2. Podgatunek A. pelii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c G.R. Waterhouse. Descriptions of New Species of Quadrupeds collected by Mr. Eraser at Fernando Po. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 10, s. 124, 1842. (ang.). 
  2. Matschie 1914 ↓, s. 350.
  3. a b Matschie 1914 ↓, s. 351.
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 284. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Anomalurinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-29].
  7. S. Jackson: Family Anomaluridae (Anomalures). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 277–278. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 202–203. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 105.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 122.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 151.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 155.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 80.
  14. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
  15. A.J. Winkler. Systematics and biogeography of Middle Miocene rodents from the Muruyur Beds, Baringo District, Kenya. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 12 (2), s. 240, 1992. DOI: 10.1080/02724634.1992.10011453. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]