Przejdź do zawartości

Wilec purpurowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilec purpurowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

psiankowce

Rodzina

powojowate

Rodzaj

wilec

Gatunek

Wilec purpurowy

Nazwa systematyczna
Ipomoea purpurea (L.) Roth
Bot. Abh. Beobacht. 27. 1787
Synonimy
  • Convolvulus purpureus L.
  • Ipomoea diversifolia Lindl.
  • Ipomoea hirsutula J. Jacq.
  • Ipomoea mexicana A. Gray
  • Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindl.) O'Donell
  • Pharbitis purpurea (L.) Voigt[3].

Wilec purpurowy (Ipomoea purpurea) – gatunek roślin zielnych należący do rodziny powojowatych. W Polsce uprawiany jako roślina ozdobna i przejściowo dziczejący (efemerofit).

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Pnąca się, owijająca się wokół podpór. Osiąga wysokość do 3 m.
Liście
Ciemnozielone, sercowate, ogonkowe.
Kwiaty
W kształcie szeroko rozwartego kielicha, o średnicy do 4 cm. Mają kolor u różnych odmian od białego poprzez różowy, purpurowy,purpurowofioletowy niebieski do fioletowego.
Owoc

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna służąca do okrywania ogrodzeń, balkonów, altan. Można go uprawiać w zwykłej ziemi ogrodowej, jednak lepiej rośnie w wapiennej i żyznej ziemi. Wymaga stałego podlewania. Dobrze rośnie w słońcu, ale może też rosnąć w półcieniu. Uprawiany jest z nasion, które wysiewa się na początku marca bezpośrednio do doniczek czy skrzynek balkonowych. Należy wysiewać po 2-3 nasiona w odstępie co 10 cm. Podczas lata zasilać co 2-3 tyg. rozcieńczonymi nawozami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-14] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-07-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Anita Paszkiewicz-Tokarczyk: Balkon cały w kwiatach. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1987. ISBN 83-7001-119-5.