Wilhelm Ludwig Schlesinger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Ludwig Schlesinger
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1887
Koźle

Data i miejsce śmierci

1942
getto warszawskie

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

modernizm

Ważne dzieła

Kamienica przy ulicy Bałuckiego 2 we Wrocławiu

Grobowiec rodziców Schlesingera na nowym cmentarzu żydowskim przy ul. Lotniczej we Wrocławiu z informacją o śmierci Wilhelma Ludwiga Schlesingera w warszawskim getcie w roku 1942

Wilhelm Ludwig Schlesinger (ur. 16 listopada 1887 w Koźlu, zm. w 1942 w getcie warszawskim) – niemiecki architekt żydowskiego pochodzenia czynny we Wrocławiu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z żydowskiej rodziny osiadłej we Wrocławiu blisko związanej z rodziną Hadda, z której wywodził się Moritz Hadda, jeden z czołowych wrocławskich architektów dwudziestolecia międzywojennego. W latach 1917−1928 prowadził z Moritzem Haddą wspólną firmę Hadda & Schlesinger, z tego okresu pochodzą jego najlepsze projekty wykonane w większości we współpracy z wspólnikiem:

  • adaptacja kamienicy czynszowej przy ul. Bałuckiego 2 we Wrocławiu z 1922 na biurowiec towarzystwa ubezpieczeń Karlsruher Lebenversicherung
  • przebudowa nieistniejącego już pałacu na Krzykach przy ul. Korfantego z 1922
  • willa przy ul. Chopina 9 z 1923
  • witryna i wnętrza kabaretu Gross-Breslau przy ul. Leszczyńskiego 6/7 (niezachowane) z 1925
  • projekt zespołu czterech kamienic czynszowych przy ul. Spiżowej 25-31 (nie istnieją) z 1926
  • drewniany dom na wystawie budownictwa i sztuki ogrodowej w GuGALi w Legnicy z 1927
  • kamienica czynszowa przy ul Legnickiej 183 (nie istnieje) z 1927

Schlesinger po rozstaniu z Haddą prowadził we Wrocławiu własną pracownię architektoniczną, na stałe mieszkał w Cieplicach Śląskich. Po dojściu nazistów do władzy w latach trzydziestych został pozbawiony możliwości wykonywania zawodu.

Na początku II wojny światowej przebywał w Berlinie, skąd został wywieziony do warszawskiego getta, gdzie zmarł lub został zamordowany. Okoliczności i dokładna data jego śmierci nie są znane.

Na nowym cmentarzu żydowskim we Wrocławiu na grobowcu rodzinnym znajduje się tablica poświęcona jego pamięci.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Myra Warhafting: Deutsche jüdische Architekten vor und nach 1933 - Das Lexikon: 500 Biographien. Berlin: Reimer Verlag, 2005. ISBN 34-96013-26-5. (niem.).