Witalij Uljanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalij Uljanow
Виталий Ульянов
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1925
Kijów

Data i miejsce śmierci

14 października 2011
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1942–1985

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

280 gwardyjski pułk piechoty 92 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Przyjaźni Narodów Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR)

Witalij Andriejewicz Uljanow (ros. Виталий Андреевич Ульянов, ur. 23 lutego 1925 w Kijowie, zm. 14 października 2011 w Moskwie) – radziecki generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie robotniczej. Skończył 7 klas, pracował jako tokarz w fabryce Arsenał, w 1941 wraz z fabryką został ewakuowany do Wotkińska. Od września 1942 służył w Armii Czerwonej, następnie jako ochotnik został wysłany na front, od kwietnia 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Walczył na Froncie Woroneskim, Stepowym i 1 Ukraińskim. Jako dowódca działa 280 gwardyjskiego pułku piechoty 92 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 37 Armii w stopniu sierżanta szczególnie wyróżnił się podczas bitwy o Dniepr 29 września 1943 k. wsi Dierijewka w rejonie onufrijiwskim w obwodzie kiriwohradzkim, gdy ogniem swojego działa zniszczył wiele stanowisk ogniowych wroga, ubezpieczając forsowanie rzeki przez batalion. W walce o wieś Kukowka, odpierając kontrataki wroga, zniszczył dwa czołgi i siedem transporterów opancerzonych wroga[1]. Został ciężko ranny i następnie ewakuowany do szpitala w Złatouście. Później pracował w komisariacie wojskowym w Złatouście, w 1945 ukończył szkołę artylerii samochodowej w Kijowie. Od 1945 należał do WKP(b). W 1959 ukończył Akademię Wojsk Pancernych, a w 1968 Wojskową Akademię Sztabu Generalnego. Był naczelnikiem wyższej szkoły wojskowej w m. Ordżonikidze (obecnie Władykaukaz), w 1985 zakończył służbę w stopniu generała porucznika. Otrzymał honorowe obywatelstwo Wotkińska. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]