Wołodymyr Kułajew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Kułajew
Володимир Кулаєв
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Pawłowycz Kułajew

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1958
Charków

Kariera juniorska
Lata Klub
Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1979–1981 Metalist Charków 0 (0)
198?–198? Majak Charków ? (?)
198?–1992 Ałga Biszkek ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1990–1993 ŻFK Azalija Biszkek
1993–1995 Donczanka Zaporoże
1998 Nywa Berszad
2000 Wydad Casablanca
2002–2006 Żytłobud-1 Charków
2004–2006 Ukraina-kobiety
2006 FK Charków
2009–2010 Spartak Nalczyk (asystent)
2010–2011 Lokomotiw Moskwa (asystent)
2012–2013 Kubań Krasnodar (asystent)
2013 Rubin Kazań (asystent)
2014– FK Rostów (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wołodymyr Pawłowycz Kułajew, ukr. Володимир Павлович Кулаєв, ros. Владимир Павлович Кулаев, Władimir Pawłowicz Kułajew (ur. 26 lutego 1958 w Charkowie) – ukraiński piłkarz i trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Metalista Charków, w barwach którego rozpoczął karierę piłkarską, ale występował jedynie w drużynie rezerw. Potem przeniósł się do Majaka Charków. Następnie przeszedł do Ałgi Frunze, w której zakończył karierę piłkarza w roku 1992.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem rozpoczął pracę szkoleniowca. W 1990 stanął na czele kirgiskiego klubu piłkarskiego kobiet Azalija Biszkek. W późniejszych latach klub stał się jednym z najsilniejszych w ZSRR. W 1992 roku zespół zdobył Puchar Mistrzów WNP, za zwycięstwo w turnieju otrzymał tytuł zasłużonego trenera Kirgistanu. W 1993 razem z wieloma piłkarkami powrócił do ojczyzny, gdzie dołączył do kobiecego klubu Donczanka, który w 1993 roku przeniósł się z Doniecka do Zaporoża[1]. Pod jego rządzeniem zespół dwa razy zdobywał mistrzostwo Ukrainy oraz brał również udział w turniejach międzynarodowych.

W 1998 roku stał na czele męskiego klubu piłkarskiego Nywa Berszad, występującego w drugiej lidze[2]. Ale wkrótce po rozpoczęciu sezonu zespół wycofał się z rozgrywek z powodów finansowych. Następnie w 2000 prowadził przez jeden z najbardziej popularnych klubów marokańskich Wydad Casablanca. Od 2002 do 2006 roku trenował kobiecy klub piłkarski z Żytłobud-1 Charków. Zespół pod jego kierownictwem dwa razy zdobył mistrzostwo Ukrainy w sezonach 2003 i 2004.[3] W latach 2004–2006 łączył również funkcje trenerskie jako selekcjoner kobiecej reprezentacji Ukrainy. 11 czerwca 2006 został mianowany na stanowisko głównego trenera FK Charków[4], a 13 listopada 2006 podał się do dymisji[5].

Pod koniec lat 2000 dołączył do sztabu szkoleniowego Jurija Krasnożana. Pod jego zwierzchnictwem pracował jako trener analityk w klubach Spartak Nalczyk, Lokomotiw Moskwa[6], Kubań Krasnodar, Rubin Kazań i FK Rostów.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

ŻFK Azalija Biszkek
Donczanka Zaporoże
Żytłobud-1 Charków
  • mistrz Ukrainy wśród kobiet: 2003, 2004
  • wicemistrz Ukrainy wśród kobiet: 2002, 2005
  • zdobywca Pucharu Ukrainy wśród kobiet: 2003, 2004
  • finalista Pucharu Ukrainy wśród kobiet: 2002

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]