Wołodymyr Wakułenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Wakułenko
Володимир Володимирович Вакуленко
Ilustracja
Data urodzenia

1 lipca 1972

Data śmierci

2022

Zawód, zajęcie

pisarz, poeta

Wołodymyr Wakułenko (ur. 1 lipca 1972, zm. 2022[1]) – ukraiński pisarz, poeta i aktywista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po rozpadzie swojego pierwszego związku przeniósł się do Lwowa. Był pisarzem i poetą[2]. W dorobku miał 13 książek[1]. Po urodzeniu się jego drugiego syna zaczął pisać książki dla dzieci[3]. Był laureatem Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Olesa Ulianenki oraz laureatem Ogólnoukraińskiego Konkursu im. Łesia Martowycza. Za swoje osiągnięcia literackie otrzymał Srebrny Trójząb w 20. rocznicę odzyskania przez Ukrainę niepodległości[2]. Od jesieni 2013 roku był aktywnym zwolennikiem tzw. rewolucji godności na Ukrainie[1].

Od 2010 roku Wakułenko był także aktywnym edytorem ukraińskojęzycznej wersji Wikipedii. Zapoczątkował około 100 artykułów i wykonał blisko 4000 edycji[4].

Po inwazji rosyjskiej na Ukrainę w lutym 2022 roku, został uprowadzony pod koniec marca tego samego roku ze swego domu we wsi Kapytoliwka wraz z samotnie wychowywanym synem cierpiącym na autyzm[3]. Początkowo zwolniony, krótko potem został ponownie zatrzymany, a jego los pozostawał nieznany[3].

We wrześniu 2022 roku po wyzwoleniu przez wojska ukraińskie miasta Izium, odnaleziono tam masowy grób[2], w którym złożono ciała 447 osób[5]. 28 listopada 2022 roku, portal internetowy Suspilne.media poinformował, iż badania DNA potwierdziły, że wśród ofiar złożonych w masowym grobie znajdowało się ciało Wołodymyra Wakułenki[6][7]. Informacje potwierdziła na Facebooku także była żona pisarza[1].

Przed ponownym uprowadzeniem zdołał ukryć swój pamiętnik pisany w czasie okupacji, który po wyzwoleniu został odnaleziony przez Wiktorię Amelinę i ojca pisarza a następnie przekazany do Charkowskiego Muzeum Literatury[3][1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]