Przejdź do zawartości

Wojciech Rostafiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Antoni Rostafiński
Masłowski
Data i miejsce urodzenia

19 września 1921
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 lipca 2002
Warszawa

Zawód, zajęcie

żołnierz, naukowiec, inżynier

Alma Mater

Uniwersytet Columbia

Małżeństwo

Maria Sikorska

Krewni i powinowaci

Jan Rostafiński (ojciec)
Józef Rostafiński (dziadek)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Krzyż Walecznych (1920–1941)

Wojciech Antoni Rostafiński, ps. „Masłowski” (ur. 19 września 1921 w Warszawie, zm. 6 lipca 2002 tamże[1]) – polski żołnierz Armii Krajowej walczący podczas II wojny światowej. Po wojnie był naukowcem oraz inżynierem pracującym dla amerykańskiej agencji rządowej NASA.

Był wnukiem wybitnego naukowca i prekursora florystyki polskiej Józefa Rostafińskiego, synem Jana Rostafińskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do państwowego Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza w Warszawie, gdzie zdał maturę w 1939 r. Był członkiem przedwojennego harcerstwa polskiego – 5 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej. W grudniu 1942 roku ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych i został żołnierzem dywersji w szeregach ZWZ, a potem AK. W 1944 brał udział w powstaniu warszawskim – Zgrupowanie Śródmieście-Północ jako członek plutonu „Rygiel”, którego później został dowódcą. Został odznaczony Krzyżem Walecznych, a na końcu powstania także Orderem Virtuti Militari (V kl.) oraz awansowany na podporucznika czasu wojny.

Po niewoli niemieckiej znalazł się we Francji, gdzie zaciągnął się ponownie do służby w Wojsku Polskim. W 1945 roku otrzymał akademickie stypendium z funduszy 2 Korpusu PSZ we Włoszech i rozpoczął studia na politechnice – Ecoles Speciales – uniwersytetu w Louvain w Belgii. W 1948 roku ukończył studia z dyplomem inżyniera. Po krótkim okresie pracy w hutach z ramienia laboratorium analizy chemicznej uniwersytetu rozpoczął pracę w belgijskim przemyśle. W lecie 1949 ożenił się z Marią Sikorską, studentką romanistyki w Louvain.

W 1953 roku przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończył studia doktorskie na Columbia University. Wkrótce otrzymał także pracę w grupie badawczej NASA. Do jego obowiązków należało kierowanie projektami powierzonymi amerykańskiemu przemysłowi – badania mające na celu polepszenie sprawności sprężarek osiowych do nowego typu silników odrzutowych, nowych systemów napędu pomp na ciekły wodór i ciekły tlen dla rakiet[2].

Niezależnie przeprowadzał także własne badania, analizujące systemy stosowane w lotach kosmicznych. M.in. jako pierwszy na świecie opracował kompletny matematyczny model zjawiska przechodzenia fal głosowych w przewodach zgiętych, został on potwierdzony doświadczalnie.

Obok pracy naukowej i zawodowej w oparciu o bogate materiały NASA, zajmował się popularyzacją nauk ścisłych, historii nauki oraz podboju Kosmosu. Był wieloletnim członkiem NASA Speaker’s Bureau. Przeprowadził dziesiątki odczytów dla szkół, stowarzyszeń społecznych, korporacji itp. W latach siedemdziesiątych na zaproszenie polskiego serwisu rozgłośni Głos Ameryki nagrywał audycje o najnowszych osiągnięciach NASA i amerykańskiej technologii. Jego artykuły o podboju Kosmosu były drukowane w wielu krajach na czterech kontynentach, w tym, mimo cenzury w latach 70., także w Polsce.

W sumie w prasie zamieścił co najmniej trzysta artykułów popularyzujących naukę, opisów z podróży oraz szkiców historycznych. Opublikował trzy książki, w tym „Niedostrzegalne Światy” – książkę popularyzującą zagadnienia fizyki oraz eksplorację Kosmosu.

Za bezinteresowną służbę dla kultury narodowej w 1993 roku otrzymał w polskiej ambasadzie w Waszyngtonie komandorię Orderu Odrodzenia Polski, a w 1998 roku komandorię Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[3].

W uznaniu zasług Wojciecha Rostafińskiego jego nazwisko zostało umieszczone w Alei Zasłużonych w badaniach kosmosu Space Walk of Fame.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotr Kardela, "Wojciech Rostafiński (1921–2002) Powstaniec Warszawy, naukowiec z NASA", Wyd. Norbertinum, Lublin 2008,