Przejdź do zawartości

Wojciech Ruszkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EmptyBot (dyskusja | edycje) o 12:55, 25 sty 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wojciech Ruszkowski
Ilustracja
Kazimiera Skalska I Wojciech Ruszkowski w No, no. Nanette, 1933
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 1976
Kraków

Zawód

aktor, śpiewak

Współmałżonek

Jadwiga Mikulecka

Lata aktywności

1924-1974

Wojciech Roman Ruszkowski (ur. 29 maja 1897 we Lwowie, zm. 29 grudnia 1976 w Krakowie) – aktor polskich scen teatralnych, muzycznych i filmowych.

Życiorys

Był synem Ryszarda Ruszkowskiego i Heleny Zboińskiej. Gimnazjum ukończył i maturę zdał w Wiedniu. W 1918 ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w obronie Lwowa. W 1919 został ranny. Ukończył Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w 1924 roku. Równocześnie uczył się śpiewu. Zaczął występować w 1924 używając nazwiska matki – Zboiński. W 1926 ożenił się z Jadwigą Mikulecką. W latach dwudziestych występował w Warszawie, Sosnowcu, Katowicach, Lwowie i Krakowie. Gościnnie w Wiedniu i Salzburgu. Po powrocie w 1931 do Warszawy grał z powodzeniem do wybuchu II wojny światowej. Po wybuchu wojny pracował jako urzędnik w banku w Krakowie. Od 1941 grywał w teatrach jawnych w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego wyjechał do Krakowa gdzie znów wystąpił jawnym Krakowskim Teatrze Powszechnym. Po wojnie Komisja Weryfikacyjna ZASP zabroniła mu występowania w Warszawie. Występował w lokalach nocnych Krakowa i Wrocławia. Od 1949 roku był członkiem zespołu Teatrów Dramatycznych w Krakowie, a od 1954 był członkiem zespołu Starego Teatru. Na emeryturę przeszedł w 1974, ale grał do końca życia.

”Cechował go niezwykle rzetelny stosunek do zawodu i dyscyplina w pracy. Należał do ulubionych aktorów Konrada Swinarskiego, w jego przedstawieniach rozwijał dramatyczną stronę swojemu talentu. Symbolicznym zwieńczeniem jego kariery stała się rola Ojca i Starego Aktora w Wyzwoleniu w 1974, będąca równocześnie rozrachunkiem z teatrem .”[1]

Filmografia

Przedstawienia teatrlane i rewiowe (wybór)

  • 1924 – Medi
  • 1925 – Orłowa
  • 1926 – 80 nocy dookoła półświatka
  • 1931 – Tęcza nad Warszawą, teatr "Morskie Oko"
  • 1932 – Wiktoria, teatr "Nowości"
  • 1932 – Peppina, "8.30"
  • 1933 – Bal w Savoyu, "Wielka Operetka"
  • 1933 – No, no, Nanette, "8.30"
  • 1934 – Pod białym koniem, "8.30"
  • 1934 – Szczęście na poddaszu, "Teatr Mały"
  • 1934 – Widowisko nr 1
  • 1935 – Przygoda w Grand Hotelu, "Wielka Rewia"
  • 1936 – Gejsza, "Wielka Operetka Korolewicz-Waydowej"
  • 1936 – Zakochana królowa, "Teatr na Karowej"
  • 1936 – Całus i nic więcej, "Teatr Bagatela"
  • 1937 – Tancerka z Andaluzji, "Teatr na Karowej"
  • 1937 – Podwójne życie panny Leny, "Wielka Rewia"
  • 1937 – Czar walca, "Wielka Rewia"
  • 1937 – Miłość przy świecach, "Teatr Letni w Warszawie"
  • 1938 – Dudek, "Wielka Rewia"
  • 1939 – Szukamy gwiazd, "Wielka Rewia"
  • 1939 – Sezonie, otwórz się, "Ali Baba"
  1. Słownik biograficzny teatru polskiego T. II 1900–1980. Warszawa: PWN, 1973, s. 905.

Bibliografia

  • Maśnicki J., Stepan K., Pleograf: słownik biograficzny filmu polskiego 1896-1939, Kraków 1996.
  • Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.

Linki zewnętrzne