Ludwik Sempoliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ludwik Sempoliński
Ilustracja
Ludwik Sempoliński w okresie występów amatorskich w "Promenadzie", 1917
Imię i nazwisko Ludwik Agapit Sempoliński
Data i miejsce urodzenia 18 sierpnia 1899
Warszawa
Data i miejsce śmierci 17 kwietnia 1981
Warszawa
Zawód aktor, reżyser, tancerz, pedagog
Lata aktywności 1918-1981
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Grób Ludwika Sempolińskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ludwik Agapit Sempoliński (ur. 18 sierpnia 1899 w Warszawie, zm. 17 kwietnia 1981 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, tancerz, pedagog. Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów teatralnych, filmowych, rewiowych i kabaretowych[1][2][3][4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył warszawską Szkołę Zgromadzenia Kupców przy ul. Waliców, a następnie podjął studia w Wyższej Szkole Handlowej, której jednak nie ukończył.

Debiutował w 1918 w kabarecie Sfinks piosenką Lecą mareczki, lecą, lecą…. Związany z warszawskimi (m.in. "Morskie Oko", "Cyrulik Warszawski") i krakowskimi teatrzykami rewiowymi, kabaretami i operetką.

W czasie II wojny światowej musiał się ukrywać przed okupantami niemieckimi za parodię Hitlera w piosence Ten wąsik z popularnej rewii muzycznej Orzeł czy Rzeszka. Z tego powodu przeniósł się do Wilna, gdzie występował początkowo w teatrze muzycznym Lutnia, następnie w założonym przez siebie teatrzyku Miniatury. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej uciekł z Wilna i pod nazwiskiem Józef Kalina ukrywał się na prowincji. W 1944 wrócił do Wilna i wraz z Hanką Bielicką i Jerzym Duszyńskim reaktywował swój teatr.

Po wojnie grał na scenach Łodzi, Krakowa i w warszawskim Teatrze Syrena. Znany z brawurowych wykonań różnych piosenek (m.in. Tomasz, ach Tomasz, skąd ty to masz).

Autor wspomnień Wielcy artyści małych scen (wyd. 1968) i Druga połowa życia (wyd. 1985). Był także wykładowcą warszawskiej PWST, wychowawcą wielu znanych aktorów i piosenkarzy[5].

Zmarł 17 kwietnia 1981 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kw. 111-III-30/31)[6].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ludwik Sempoliński w serwisie Culture.pl
  2. ↑ [[1]]
  3. ↑ [[2]]
  4. ↑ [[3]]
  5. ↑ Gwiazdozbiór polskiej piosenki (pdf)
  6. ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  7. ↑ 15 lipca 1954 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564, pkt 66.
  8. ↑ 15 stycznia 1955 M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400, str. 1632

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Budrewicz Olgierd: My, z Warszawy. Wyd. II (w tym wyborze). Warszawa: Czytelnik, 1998, s. 25…31. ISBN 83-07-00019-X.
  • Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy : leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Sempoliński&oldid=56442683”