Przejdź do zawartości

Wołodymyr Sinkler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Sinkler
Володимир Олександрович Сінклер
Ilustracja
generał-chorąży generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1879
Nowy Margelan, obwód fergański, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

16 marca 1946
Kijów, USRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna ukraińsko-sowiecka,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Symona Petlury Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Wołodymyr Sinkler w więzieniu łukianowskim 1945

Wołodymyr Sinkler lub Władimir Sinclair, ukr. Володимир Олександрович Сінклер (ur. 31 grudnia 1878?/12 stycznia 1879 w Nowym Margelanie, zm. 16 marca 1946 w Kijowie) – generał-porucznik armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, szef sztabu Armii URL.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zawodowy żołnierz pochodzenia szwedzkiego. Uczył się w orenburskiej szkole kadetów, następnie w latach 1898–1899 w Michajłowskiej Szkole Artylerii. W 1905 ukończył z wyróżnieniem Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Generał-major rosyjskiego Sztabu Generalnego, potem generał-porucznik armii URL. Był między innymi w lecie 1918 głównym kwatermistrzem, od marca 1920 do lutego 1921 szef Sztabu Generalnego armii URL.

24 kwietnia 1920 podpisał w Warszawie z ramienia URL umowę warszawską.

W listopadzie 1920 internowany w Polsce, po likwidacji obozów w 1924 zamieszkał w Sosnowcu, pracował jako urzędnik kolei kopalnianej. 13 marca 1945 został aresztowany w Sosnowcu przez Smiersz 1 Frontu Ukraińskiego i wywieziony 4 kwietnia do więzienia łukianowskiego w Kijowie, gdzie zmarł.

Odznaczony: Orderem Świętego Włodzimierza III i IV klasy, Orderem Świętej Anny II, III i IV klasy, Orderem Świętego Stanisława II i III klasy, Krzyżem Symona Petlury.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Володимир Сінклер w: Енциклопедія історії України: Т. 9. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2012, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2