Wroczeń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wroczeń
Ilustracja
Wroczeń, widok z południowego zachodu (2020)
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Pasmo

Pogórze Dynowskie, Karpaty

Wysokość

502 m n.p.m.

Wybitność

ok. 144[1] m

Położenie na mapie Beskidu Niskiego
Mapa konturowa Beskidu Niskiego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wroczeń”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wroczeń”
Ziemia49°37′26″N 22°08′15″E/49,623889 22,137500

Wroczeń (daw. Wrocień) – zalesione wzgórze na Pogórzu Dynowskim pomiędzy Wsiami Falejówka i Pakoszówka charakteryzujące się regularnym stożkowym kształtem wznoszącym się ok. 200 m nad poziom tych wiosek. Wysokość to zależnie od źródeł od 498 do 504 m n.p.m. Z północnych stoków tego wzgórza wypływa Stobnica.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod wzgórzem Wroczeń istniało źródło siarczane, należące do Stanisława Słoneckiego z Jurowiec, z którego woda przed 1939 była używana przy dolegliwościach reumatycznych[2].

Archeologia[edytuj | edytuj kod]

Na zboczu wzgórza po stronie wsi Pakoszówka znajduje się cmentarzysko z okresu wpływów rzymskich należące do zespołu kultury przeworskiej. Jest to niewielka nekropolia wandalskich Hasdingów przebadana archeologicznie w latach 2015-2017. Na cmentarzysku ciałopalnym archeolodzy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Krakowskiego oraz Muzeum Historycznego w Sanoku odnaleźli pozostałości urn popielnicowych wraz z wyposażeniem grobowym, są to m.in. miecze rzymskie, groty włóczni oraz umba[3]. Cmentarz oddalony jest 15 km od cmentarza Wandalów w Prusieku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]