Przejdź do zawartości

Wuming Huijing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Wuming.
Wuming Huijing
無明慧經
Data urodzenia

1548

Data śmierci

1618

Szkoła

caodong

Linia przekazu
Dharmy zen

Touzi Yiqing

Nauczyciel

Yunkong Changzhong

Następca

Wuyi Yuanlai i inni

Zakon

chan

Wuming Huijing (chiń. 無明慧經, pinyin Wúmíng Huìjīng; kor. 무명혜경 Mumyŏng Hyegyŏng; jap. Mumyō Ekyō; wiet. Vô Minh Huệ Kinh; ur. 1548, zm. 1618) – chiński mistrz chan ze szkoły caodong.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Praktykę buddyjską rozpoczął stosunkowo późno. Po przeczytaniu Diamentowej sutry w wieku 21 lat, postanowił opuścić dom rodzinny. Aby osiągnąć oświecenie przez trzy lata praktykował w całkowitym odosobnieniu. Ostatecznie osiągnął oświecenie w wieku 27 lat. Przez następne 24 lata pracował na roli, naśladując wzór mistrza chan Baizhanga Huaihaia (720–814)[1].

W jego biografii (napisanej przez Hanshana Deqinga) znajduje się informacja, iż praktykował pod kierunkiem mistrza Yunkonga Changzhonga (1514–1588)[2].

W roku 1598, gdy miał 51 lat, został opatem klasztoru Baofeng. Po pewnym czasie, ponieważ do tej pory nie zdecydował się na religijną pielgrzymkę po chińskich klasztorach chan, udał się na wędrówkę. Odwiedził wtedy wiele klasztorów i spotkał wielu znanych mistrzów, takich jap np. Zibo Zhenke[2].

Po powrocie na południe Chin zaczął publicznie występować jako mistrz chan szkoły caodong. Prowadził klasztor Shouchang w Xincheng w prefekturze Jianchang prowincji Jiangxi. Ożywił ten prawie już nie działający klasztor i odbudował go. W przeciwieństwie do innych rekonstrukcji klasztorów, przy których korzystano z finansowej pomocy donatorów, Wuming odbudował klasztor dzięki pracy wszystkich mnichów klasztoru. Miał olbrzymi szacunek dla pracy, co przyniosło mu epitet „starożytny Budda z klasztoru Shouchang”[3].

Jego styl nauczania był określany jako „pojedyncze podnoszenie w górę” (chiń. danti xiangshang). W jego zapisanych wypowiedziach (chiń. yulu) znajduje się wiele spotkaniowych dialogów z uczniami. Nie był przy tym pozbawiony humoru, o czym świadczy jego zachowanie w czasie ceremonii wejścia do budynku. Jeden z zarządzających mnichów zapowiedział: „Proszę, kontemplujcie najwyższe znaczenie!” Wuming krzyknął wtedy: „Czy tłumy rozumieją najwyższe znaczenie? Jeśli nie, to proszę, zwróćcie się do niższego znaczenia!”.

Mistrz chan Wuming Huijing zmarł w 1618 roku. Pozostawił po sobie czterech spadkobierców Dharmy.

Trzech z czterech jego spadkobierców: Wuyi Yuanlai, Huitai Yuanjing i Yongjue Yuanxian działało w Jiangxi i Fujian. Weilin Daopei – spadkobierca mistrza Yongjuego – odnowił klasztor Gushan w Fuzhou, który stał się jednym z najważniejszych centrów buddyjskich w południowo-wschodnich Chinach. Jego wpływ jest odczuwany nawet dzisiaj, zarówno w Chinach, jak i na Tajwanie[3].

Juelang Daosheng (1592–1659) – spadkobierca mistrza Huitaia – był później jednym z pozywających mistrza Feiyina Tongronga przed osąd władz za wydanie w 1654 roku książki Wudeng yantong.

Prace literackie

[edytuj | edytuj kod]
  • Wuming Huijing chanshi yulu (Zapisane wypowiedzi mistrza chan Wuminga Huijinga)

Linia przekazu Dharmy zen

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 94.
  2. ↑ a b Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 95.
  3. ↑ a b Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. s. 96.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jiang Wu: Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China''. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 457. ISBN 978-0-19-533357-2. OCLC 156891956. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wuming_Huijing&oldid=74451945”