Wyżnia Garajowa Rówień
Wyżnia Garajowa Rówień – rówień w dolinie Niewcyrka w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się po orograficznie prawej stronie Niewcyrskiego Potoku, na wysokości około 1750 m. Dno Niewcyrki staje się tutaj zupełnie poziome. Władysław Cywiński w 2008 r. pisał o tej równi: łany kosówki zmieniają się w izolowane kępy, kanion z Niewcyrskim Potokiem zmienia się w moczarowate rozlewiska. Od północnej strony na rówień opada częściowo skalisty, częściowo trawiasty stok Pośredniej Garajowej Turni i Zadniej Garajowej Turni. Po prawej stronie stoku tej ostatniej na rówień opada wielkie żlebisko spod Skrajnej Bednarzowej Ławki[1].
Nazwę tej formacji nadał Władysław Cywiński w 14 tomie przewodnika wspinaczkowego Tatry. Grań Hrubego. Nawiązał do nazw innych Garajowych obiektów w Grani Hrubego, którym nazwę nadał w 1956 r. Witold Henryk Paryski[1]. Pochodzą one od niejakiego Garaja, wspólnika Juraja Jánošíka[2].
Przez Wyżnią Garajową Rówień prowadzi ścieżka do Niewcyrki, na równi tej zaczynają się także niektóre drogi wspinaczkowe w Grani Hrubego. Obecnie jednak cała Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5