Wyżnia Basztowa Przełęcz

Wyżnia Basztowa Przełęcz
	; Wyżnia Basztowa Przełęcz, widok z Dolinki Szataniej
Państwo	Słowacja
Wysokość	2293 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Mała Capia Turnia, Zadnia Baszta
Data zdobycia	23 sierpnia 1905 r.
Pierwsze wejście	Z. Klemensiewicz, J. Maślanka
	Położenie na mapie Karpat Wyżnia Basztowa Przełęcz
	Położenie na mapie Tatr Wyżnia Basztowa Przełęcz
	49°10′05,6″N 20°02′57,9″E/49,168222 20,049417

Wyżnia Basztowa Przełęcz (słow. Vyšné Baštové sedlo, niem. Gemsenseescharte, węg. Zerge-tavi-csorba) – wybitna przełęcz w Grani Baszt w słowackich Tatrach Wysokich^[1]. Znajduje się na wysokości 2293 m^[2] między północnym wierzchołkiem Zadniej Baszty (2354 m) a Capim Rogiem (2306 m) – turnią w masywie Małej Capiej Turni. Po stronie wschodniej (Dolinka Szatania) pod przełęczą znajduje się system zacięć, który około 80 m niżej łączy się z urwistą rynną opadającą z Capiego Karbu. Od miejsca ich połączenia opada głęboko wcięty i częściowo przewieszony komin. Końcowy odcinek komina przekształca się w piarżysty żleb z niewielkimi progami. Ma on wylot na wysokości około 1915 m, czyli prawie 400 m poniżej przełęczy. Od strony zachodniej, z Doliny Młynickiej, z przełęczy do Koziego Kotła w Dolinie Młynickiej opada względnie łatwy do przejścia żleb o deniwelacji około 100 m^[3].

Taternictwo

Przejście granią od Zadniej Baszty na Małą Capią Turnię nie nastręcza taternikom większych trudności, natomiast przejście dzikim wschodnim kominem pod przełęcz było kiedyś uważane za spory sukces taternicki. W latach 1929–1930 drogę tę przeszli polscy taternicy Stanisław Motyka i Jan Sawicki^[4].

Pierwsze wejścia

letnie: Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 23 sierpnia 1905 r. (po drodze z Capiej Przełączki na Zadnią Basztę),
zimowe: Gizela Schmidt i Ferenc Barcza, 12 kwietnia 1914 r. (przy przejściu granią)^[5]

Drogi wspinaczkowe

Południowo-wschodnią granią z Basztowej Przełęczy Wyżniej; 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia na Wielką Capią Turnię 30 min
Wschodnim kominem; V, 4 godz.
Zachodnim żlebem, z Młynickiego Kotła; II, 45 min^[3].

Wyżnia Basztowa Przełęcz po lewej stronie Małej Capiej Turni
Widok z Doliny Młynickiej

Przypisy

↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska. Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1
↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
↑ ^a ^b Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2
↑ Jan Alfred Szczepański. Tatry lat dawnych: Odkrycie i zdobycie Tatr. „Wołanie”. 27 (31), listopad 2002. Kraków. [dostęp 2014-08-11].
↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954

[wet-1] Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska. Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1

[ugkk-2] Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .

[cw-3] Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2

[taternik-4] Jan Alfred Szczepański. Tatry lat dawnych: Odkrycie i zdobycie Tatr. „Wołanie”. 27 (31), listopad 2002. Kraków. [dostęp 2014-08-11].

[whp-5] Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]