Wyżnia Miedziana Przełączka
 Wyżnia Miedziana Przełączka po lewej, u stóp Miedzianego Muru – widok z Łomnicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°11′44,4″N 20°12′48,3″E/49,195667 20,213417
| |
Wyżnia Miedziana Przełączka (słow. Medená štrbina) – przełęcz w północnej grani Łomnicy, będącej odcinkiem długiej bocznej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackiej części Tatr Wysokich. Siodło jest zbudowane w nietypowy sposób – stanowi punkt styku południowej ostrogi Miedzianego Muru, należącego już do Grani Wideł, z taflą szczytową północnej ściany Łomnicy, która jest do niej prostopadła[1].
Od zachodu stoki opadają z Wyżniej Miedzianej Przełączki do Miedzianej Kotliny, od wschodu – do Cmentarzyska, górnych partii Doliny Łomnickiej. Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na nią z wierzchołka Łomnicy. Przez siodło nie prowadzą popularne drogi łączące sąsiednie doliny, można tędy natomiast dostać się na Łomnicę i Widły. Na Wyżnią Miedzianą Przełączkę wiodą trasy z Przełączki pod Łomnicą trawersujące kopułę szczytową Łomnicy, a także z położonych poniżej dolin[1].
Dawniej Wyżnią Miedzianą Przełączkę nazywano po prostu Miedzianą Przełączką[1].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie – Karol Englisch, 17 sierpnia 1903 r.,
- zimowe – Gerhardt Haffner, Alfred Schmidt i przewodnik Matthias Nitsch, 20 kwietnia 1935 r.[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 8–10. ISBN 83-217-2203-2.