Wybory parlamentarne na Tonga w 1999 roku

Tonga Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Tonga Ustrój polityczny Ustrój polityczny Tonga Konstytucja Konstytucja Tonga Władza ustawodawcza Zgromadzenie Ustawodawcze Tuʻivakanō Monarcha Król Tupou VI Władza wykonawcza Premier ʻAkilisi Pohiva Rząd Rząd ʻAkilisi Pohivy Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor Generalny Finanse Narodowy Bank Tonga Samorząd terytorialny Podział administracyjny Tonga Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Demokratyczna Partia Wysp Przyjaznych Wybory Wybory parlamentarne: 2017 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Tonga minister: ʻAkilisi Pohiva Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne na Tonga w 1999 odbyły się 10 i 11 marca. Wybierano 9 przedstawicieli ludu i 9 przedstawicieli szlachty do 30-osobowego Zgromadzenia Ustawodawczego na trzyletnią kadencję.

System wyborczy

Prawo do głosowania na przedstawicieli ludu mieli wszyscy obywatele Tonga mający ukończone 21 lat, piśmienni i (w przypadku mężczyzn) nienależący do szlachty. Kandydować na przedstawicieli ludu w Zgromadzeniu mogły osoby posiadające czynne prawo wyborcze i nieposiadające długów wyższych niż pozwalał próg określony w prawie. Kraj został podzielony na pięć okręgów wyborczych. Kandydaci musieli przedstawić podpisy poparcia 50 wyborców z własnego okręgu i wpłacić depozyt wysokości 100 $T, który odzyskiwali, jeśli zdobyli określony odsetek głosów (6,3% lub 10%, w zależności od okręgu).

Oprócz przedstawicieli ludu i szlachty w Zgromadzeniu Ustawodawczym zasiedli z urzędu członkowie mianowanej przez króla Tajnej Rady (10 ministrów) oraz dwóch gubernatorów.

Kampania i wyniki

Kampania wyborcza koncentrowała się na kwestiach gospodarki, reformy konstytucyjnej oraz zarzutów o korupcję wysuwanych pod adresem niektórych członków rodziny królewskiej. Demokraci (startujący pod szyldem Ruchu na rzecz Praw Człowieka i Demokracji) zmniejszyli swoją reprezentację w parlamencie, zdobywają 5 spośród 9 miejsc.

Uprawnionych do głosowania było 54 912 zarejestrowanych wyborców, udział w wyborach wzięło 27 867 osób (frekwencja 50,75%).

O dziewięć mandatów przypadających przedstawicielom ludu ubiegało się 51 kandydatów, w tym 4 kobiety. Wszyscy wybrani posłowie byli mężczyznami.

Źródło

• Historical Archive of Parliamentary Election Results (1999). Inter-Parliamentary Union. [dostęp 2016-08-04]. (ang.).