Wybrzeże Ingrid Christensen
Wybrzeże Ingrid Christensen[1] (ang. Ingrid Christensen Coast, norw. Ingrid Christensen Kyst) część wybrzeża Ziemi Księżniczki Elżbiety na Antarktydzie Wschodniej.
Leży pomiędzy Jennings Promontory (72°33′E) na skraju Lodowca Szelfowego Amery’ego, a zachodnim skrajem Zachodniego Lodowca Szelfowego (81°24′E), przylegającego do Wybrzeża Leopolda i Astrid. Wybrzeże zostało odkryte 20 lutego 1935 roku przez Klariusa Mikkelsena, kapitana statku należącego do magnata wielorybniczego Larsa Christensena. Nosi ono imię jego żony, Ingrid Christensen, która towarzyszyła mężowi w wyprawach antarktycznych. Południowo-zachodnią część tego wybrzeża odkryto dopiero w 1947 podczas amerykańskiej Operacji Highjump[2]. Na wybrzeżu tym mieści się Oaza Vestfold[2], obszar wolny od lodu, w której zbudowano australijską stację polarną Davis i oaza Larsemann Hills mieszcząca kilka stacji, m.in. rosyjską stację Progress.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, s. 655. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ a b Ingrid Christensen Coast