Ziemia Księżniczki Elżbiety
Na mapach: 70°S 85°E/-70,000000 85,000000
Ziemia Księżniczki Elżbiety[1] – region Antarktydy Wschodniej pomiędzy Ziemią Mac Robertsona a Ziemią Wilhelma II.
Do Ziemi Księżniczki Elżbiety należą dwa obszary wybrzeża, Wybrzeże Leopolda i Astrid oraz Wybrzeże Ingrid Christensen[1]. Ziemia ta została odkryta i nazwana przez Douglasa Mawsona z drugiej brytyjsko-australijsko-nowozelandzkiej ekspedycji BANZARE. Nazwa upamiętnia księżniczkę Elżbietę, późniejszą królową Wielkiej Brytanii. Na Ziemi Księżniczki Elżbiety leży oaza Vestfold, obszar wybrzeża wolny od lodu, w której usytuowana została australijska stacja polarna Davis[2] i oaza Larsemann Hills mieszcząca kilka stacji, m.in. rosyjską stację Progress.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, s. 650, 655, 656. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Davis: a brief history. Australian Antarctic Division. [dostęp 2015-03-20]. (ang.).