Lodowiec Szelfowy Amery’ego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lodowiec Szelfowy Amery’ego
Amery Ice Shelf
Ilustracja
Lodowiec Szelfowy Amery’ego – zdjęcie satelitarne Amery's loose tooth (2012)
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj

lodowiec szelfowy

Klasa lodowca

lodowiec szelfowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lodowiec Szelfowy Amery’ego”
Ziemia69°45′S 71°00′E/-69,750000 71,000000

Lodowiec Szelfowy Amery’ego[1][2] (ang. Amery Ice Shelf)[1]lodowiec szelfowy w Antarktydzie Wschodniej, między Wybrzeżem Larsa Christensena a Wybrzeżem Ingrid Christensen, największy lodowiec szelfowy Antarktydy Wschodniej.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwany na cześć Williama B. Amery’ego, reprezentanta rządu brytyjskiego w Australii w latach 1925–1928[3].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Pokrywa głęboko wciętą w kontynent część Zatoki Prydza, oddzielając Wybrzeże Larsa Christensena od Wybrzeża Ingrid Christensen[3]. Zajmując powierzchnię ponad 62,620 km² i rozciągając się na przestrzeni ok. 200 km, jest największym lodowcem szelfowym Antarktydy Wschodniej[4][a]. Grubość lodu wynosi od 400 do 800 m, przy czym niektóre szacunki mówią o grubości lodu w części środkowej lodowca dochodzącej do 3 tys. m[4].

Lodowiec Szelfowy Amery’ego zasilany jest przez odrębne lodowce spływające z lądu – Lodowiec Lamberta, do którego spływają Mellor Glacier i Fischer Glacier[4]. Lodowiec Lamberta jest największym i najdłuższym lodowcem świata, zajmującym ponad 1 milion km² i rozciągającym się na długości 400 km[4]. W pobliżu miejsca, gdzie przechodzi on w lodowiec szelfowy, u stóp Gór Księcia Karola, znajduje się oaza antarktyczna nazwana Oazą Amery’ego, w której leży duże jezioro episzelfowe Beaver Lake, mające połączenie z oceanem pod lodowcem[5].

W sąsiedztwie lodowca, w Larsemann Hills nad Zatoką Prydza, zlokalizowane są trzy stacje badawcze – chińska Zhongshan, rosyjska Progress i rumuńska Law-Racovita[4].

Cielenie się lodowca[edytuj | edytuj kod]

Cielenie się lodowca w 2019 roku – animacja

W 2002 roku zaobserwowano dwie podłużne szczeliny o długości ok. 25 i 15 km, powstałe równolegle do kierunku przepływu lodu, oraz jedno pęknięcie biegnące w poprzek na wschód od podstawy zachodniej szczeliny[6]. System ten został nazwany Amery's loose tooth (tłum. „luźnym zębem Amery’ego”)[6][7]. Spodziewano się, że kiedy poprzeczne pęknięcie dotrze do wschodniej szczeliny, to uwolniona zostanie ogromna góra lodowa (25 × 25 km)[6].

W 2015 roku stwierdzono natomiast, że szczelina biegnąca na zachód od „luźnego zęba Amery’ego” zaczęła się coraz szybciej pogłębiać[8]. Naukowcy zaczęli spodziewać się, że w tym właśnie miejscu może dojść do cielenia się lodowca – co nastąpiło w 2019 roku[8]. We wrześniu 2019 roku od lodowca oderwała się góra lodowa o powierzchni ok. 1636 km² (50 × 30 km)[9]. US National Ice Center nazwało oderwany fragment D-28[10]. W czerwcu 2021 roku D-28 zderzyła się z lodowcami szelfowymi w regionie Ziemi Królowej Maud, powodując oderwanie się pięciu gór lodowych[11].

Główne lodowce szelfowe Antarktydy (2008):

     Lodowiec Szelfowy Rossa

     Lodowiec Szelfowy Ronne i Lodowiec Szelfowy Filchnera

     Lodowiec Szelfowy Amery’ego

     Larsen C

     Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena

     Lodowiec Szelfowy Fimbul

     Lodowiec Szelfowy Shackletona

     Lodowiec Szelfowy Jerzego VI

     Zachodni Lodowiec Szelfowy

     Lodowiec Szelfowy Wilkinsa

     Lodowiec Szelfowy Abbota

     Lodowiec Szelfowy Getza

Historia[edytuj | edytuj kod]

11 lutego 1931 roku brytyjsko-australijsko-nowozelandzka wyprawa pod dowództwem Douglasa Mawsona (1882–1958) po raz pierwszy naniosła na mapę przylądek nazwany Cape Amery[3]. Dopiero później stwierdzono, że przylądek ten jest fragmentem dużego lodowca szelfowego i w 1947 roku nazwę rozciągnięto na cały lodowiec[3].

Roszczenia terytorialne do terytorium obejmującego ten lodowiec zgłasza od 1933 roku Australia[12], według której leży on na obszarze Australijskiego Terytorium Antarktycznego.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia PWN podaje, że powierzchnia lodowca wynosi ok. 40 tys. km²; jego długość ok. 300 km, a szerokość dochodzi do ok. 180 km, zob. Encyklopedia PWN ↓.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]