Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wydział Elektryczny
Faculty of Electrical Engineering
Politechnika Śląska
Ilustracja
Budynek B Wydziału Elektrycznego
Data założenia

1945

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Adres

ul. Bolesława Krzywoustego 2
44-100 Gliwice

Dziekan

prof. dr hab. inż. Marian Kampik

Położenie na mapie Gliwic
Mapa konturowa Gliwic, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wydział Elektryczny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wydział Elektryczny”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wydział Elektryczny”
Ziemia50°17′23,3″N 18°40′35,0″E/50,289806 18,676389
Strona internetowa

Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej – jeden z czternastu wydziałów Politechniki, utworzony 24 maja 1945 na mocy dekretu powołującego do życia uczelnię, jako jeden z czterech pierwszych jej wydziałów (jako jedyny zachował niezmienioną nazwę od chwili utworzenia). Wydział zlokalizowany jest w kampusie głównym w Gliwicach, przy ulicach Krzywoustego i Akademickiej. Wydział zatrudnia ponad 30 samodzielnych pracowników nauki (profesorów i doktorów habilitowanych) oraz około 80 pracowników ze stopniem doktora. Strukturę wydziału stanowi współcześnie 6 katedr. Wydział kształci studentów na wszystkich stopniach kształcenia (inżynierskie, magisterskie, doktoranckie) w 4 kierunkach, w ramach studiów dziennych i zaocznych. Do 2019 Wydział posiadał prawa nadawania stopnia doktora i doktora habilitowanego (przeniesione na mocy ustawy do kompetencji właściwej Rady Dyscypliny).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dekretem Nr 118 Prezydenta Krajowej Rady Narodowej 24 maja 1945 roku utworzono Politechnikę Śląską w Katowicach (Dz.U. RP Nr 21 z dnia 11 czerwca 1945), w skład której weszły cztery wydziały: Elektryczny, Hutniczy, Inżynieryjno-Budowlany oraz Mechaniczny. Pierwszy rok akademicki, zainaugurowany 29 października 1945, Wydział Elektryczny rozpoczął w strukturze 12 katedr zatrudniających 45 pracowników akademickich. Kadrę wydziału stanowili w znacznej mierze profesorowie i adiunkci przedwojennej Politechniki Lwowskiej, z których większość przyjechała do Gliwic zaraz po wojnie. Byli wśród nich między innymi prof. Stanisław Fryze i prof. Tadeusz Malarski. W 1949 Wydział wypromował pierwszego doktora nauk technicznych.

Decyzją Ministerstwa w latach 1948–1958 prowadzono studia w toku dwustopniowym, z czego pierwszy stopień, inżynierski, obejmował 3-letni okres nauczania oraz półroczną praktykę kierunkową.

W 1954 wydano pierwszy zeszyt (wydawanej do dziś) serii Zeszytów Naukowych Politechniki Śląskiej Elektryka. Była to pierwsza seria Zeszytów Naukowych wydawanych w Politechnice, a jej pierwszym redaktorem był prof. Stefan Węgrzyn.

W 1963 Wydział przeszedł pierwszą znaczącą reorganizację. Z wydziału wyodrębniony został Oddział Automatyki, który przekształcono w samodzielny, pierwszy tego typu w kraju, Wydział Automatyki (współcześnie Automatyki, Elektroniki i Informatyki). Po tych przekształceniach na Wydziale funkcjonowało 11 katedr. Pięć lat później dokonano kolejnej reorganizacji struktury, wydzielając do samodzielnego wydziału Katedry Fizyki i Matematyki oraz reorganizując pozostałe. Powstały 4 duże katedry: Elektroenergetyki, Elektrotechniki Przemysłowej, Elektrotechniki Teoretycznej i Ogólnej oraz Technologii i Metrologii Elektrycznej. W 1971 zniesiono katedry, a w ich miejsce powołano trzy instytuty wydziałowe: Elektroenergetyki i Sterowania Układów, Instytut Metrologii i Maszyn Elektrycznych i Instytut Podstawowych Problemów Elektrotechniki i Energoelektroniki. W 1979 wyodrębnił się Zakład Maszyn Elektrycznych, przekształcony w 1980 w Instytut.

W 1995 uruchomiono drugi, po Elektrotechnice, kierunek kształcenia Elektronika i Telekomunikacja.

W roku 2004 z Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej wyodrębniona została Katedra Energoelektroniki, Napędu Elektrycznego i Robotyki (wcześniej działająca jako Zakład), a w 2006 z Instytutu Maszyn i Urządzeń Elektrycznych wyodrębniono samodzielną Katedrę Mechatroniki (wcześniej działającą również jako Zakład). Dokonano również zmian w nazwach niektórych instytutów. W 2009 do Wydziału dołączyła Katedra Optoelektroniki, funkcjonująca wcześniej jako Zakład w Instytucie Fizyki. Od roku 2008 na Wydziale uruchomiono kierunek Informatyka, w 2011 kierunek Mechatronika, a od 2013 roku kierunek Energetyka.

Władze Wydziału[edytuj | edytuj kod]

W historii Wydziału funkcję Dziekana pełniło 20 profesorów. Byli to kolejno:

Obecny skład Kolegium Dziekańskiego to:

  • Dziekan - prof. dr hab. inż. Marian Kampik,
  • Prodziekan ds. Współpracy i Rozwoju dr. inż. Marcin Szczygieł,
  • Prodziekan ds. Kształcenia dr. inż. Rafał Setlak,
  • Prodziekana ds. Infrastruktury i Organizacji dr. hab. inż. Erwin Maciak, prof. PŚ.

Struktura Wydziału[edytuj | edytuj kod]

W strukturze Wydziału Elektrycznego funkcjonuje 6 jednostek wewnętrznych - katedr. Są to

  • Katedra Elektroenergetyki i Sterowania Układów – Kierownik: dr hab. inż. Henryk Kocot, prof. PŚ
  • Katedra Metrologii, Elektroniki i Automatyki – Kierownik: prof. Marian Kampik
  • Katedra Elektrotechniki i Informatyki – Kierownik: prof. Stefan Paszek
  • Katedra Optoelektroniki – Kierownik: dr hab. inż. Erwin Maciak, prof. PŚ
  • Katedra Energoelektroniki, Napędu Elektrycznego i Robotyki – Kierownik: dr hab. inż. Zbigniew Kaczmarczyk, prof. PŚ
  • Katedra Mechatroniki – Kierownik: dr hab. inż. Tomasz Trawiński, prof. PŚ

Działalność dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Wydział Elektryczny kształci studentów na studiach pierwszego i drugiego stopnia na następujących kierunkach:

  • Elektrotechnika,
  • Energetyka,
  • Informatyka,
  • Mechatronika,
  • Electrical Engineering (w języku angielskim).

Prowadzone są studia stacjonarne i niestacjonarne. Wydział prowadzi również studia trzeciego stopnia (doktoranckie) w dyscyplinie Elektrotechnika, zarówno jako studia stacjonarne, jak i niestacjonarne. Kierunek Informatyka prowadzony był jako kierunek zamawiany, a na kierunku Mechatronika prowadzone były międzynarodowe polsko-francuskie studia stacjonarne I stopnia. W ramach programu Erasmus prowadzona jest wymiana studentów i pracowników naukowych z kilkunastoma europejskimi ośrodkami naukowymi.

Działalność badawcza[edytuj | edytuj kod]

Działalność badawcza Wydziału powiązana jest z kierunkami badań poszczególnych jednostek. Prace badawcze obejmują przede wszystkim: systemy informatyczne i telekomunikacyjne - także w zakresie wytwarzania, przesyłu i rozdziału energii elektrycznej, diagnostykę urządzeń elektroenergetycznych, metrologię elektryczną, kalibrację i badania komparatorów wielkości elektrycznych, automatykę i sterowanie, technikę cyfrową i mikroprocesorową, kompatybilność elektromagnetyczną, przetwarzanie sygnałów, badania układów zasilania silników komutatorowych, badania samochodów elektrycznych i hybrydowych, analizę pól elektromagnetycznych maszyn elektrycznych, modernizację konstrukcji silników elektrycznych, energoelektroniczne napędy elektryczne, układy elektrotermiczne, sterowanie systemów napędowych, energetykę odnawialną, roboty mobilne, kroczące i przemysłowe, mechatronikę i informatykę w systemach elektrycznych.

Prowadzone badania owocują licznymi publikacjami oraz wielokrotnie nagradzanymi osiągnięciami badawczymi, krajowymi i zagranicznymi. Wśród nich wymienić można Cyfrowy Zespół Automatyki Zabezpieczeniowej Bloku Generator – Transformator typu CZAZ-GT, komparator etalonów indukcyjności własnej (nagrodzony w 2003 r. Nagrodą Siemensa), mikroprocesorowe napędy energoelektroniczne, Symulator UMSA (wspólnie z Windsor University), badania układów z nadprzewodnikami HTS (w ramach programów ramowych UE), robota mobilnego HEXOR, robota ośmionożnego OKTOPOD, napęd nowej generacji pojazdu elektrycznego ELIPSA i wiele innych.

Znani profesorowie i absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Z Wydziałem Elektrycznym (jako pracownicy lub absolwenci) związani byli również:

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]