Władysław Moskalik

Władysław Moskalik

Śmiały

Data i miejsce urodzenia	7 marca 1907 Baranów
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1972 Lublin
Zawód, zajęcie	ekonomista, działacz komunistyczny
Odznaczenia

Władysław Moskalik, ps. „Śmiały” (ur. 7 marca 1907 w Baranowie, zm. 16 kwietnia 1972 w Lublinie) – polski ekonomista, działacz komunistyczny.

Życiorys

Syn Teodora. Urodził się w rodzinie robotniczej, po ukończeniu szkoły powszechniej rozpoczął pracę jako robotnik niewykwalifikowany. W 1928 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski, szybko został członkiem Komitetu Dzielnicowego KPP w Dęblinie. W 1940 był współorganizatorem koła Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR w Baranowie, a w 1942 współzałożycielem komórki Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Następnie został członkiem Komitetu Dzielnicowego PPR Dęblin-Ryki oraz pierwszym dowódcą GL w Baranowie. Zakładał komórki PPR i GL w powiecie puławskim, inicjował powstawanie konspiracyjnych rad narodowych. Po zakończeniu wojny został sekretarzem Komitetu Powiatowego PPR w Puławach, a w 1947 I sekretarzem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Lubartowie, od 1949 do 1951 był kierownikiem Wydziału Rolnego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie. Uzupełnił wykształcenie kończąc Technikum Ekonomiczne w Lublinie, a także Centralną Szkołę Partyjną im. Juliana Marchlewskiego w Łodzi. W latach 1949–1956 był członkiem egzekutywy KW PZPR w Lublinie, w latach 1951–1953 był kierownikiem Wydziału Administracyjnego KW PZPR, od 1953 do 1964 przewodniczył Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej.

Pochowany w Lublinie na cmentarzu przy ulicy Białej.

Bratem Tadeusza był Stanisław Moskalik (ps. Twardy) (ur. 18 stycznia 1909), działacz KPP i ZMW Wici, od wiosny 1944 PPR i AL, komendant posterunku Milicji Obywatelskiej rozstrzelany przez AK 19 grudnia 1944.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy;
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Partyzancki.

Bibliografia

• „Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL” praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 826