Włodzimierz Roniewicz

Włodzimierz Roniewicz
	; Włodzimierz Roniewicz (przed 1926)
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1893 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1956 ; Kraków
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: budownictwo wodne
Alma Mater	Politechnika Wiedeńska; Politechnika Lwowska
Doktorat	1933
Profesura	1940
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Lwowska; Politechnika Śląska; Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie; Politechnika Krakowska
Okres zatrudn.	1921–1956
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Roniewicz (ur. 3 lutego 1893 w Krakowie, zm. 29 kwietnia 1956 tamże) – polski inżynier lądowo-wodny, profesor nauk technicznych, profesor i prorektor Politechniki Krakowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 1910 złożył egzamin dojrzałości w II szkole realnej w Krakowie^[1]. Odbył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej i w lutym 1915 otrzymał absolutorium^[1]. Podczas I wojny światowej został powołany do c. i k. armii (w latach 1916–1918 przebywał w niewoli rosyjskiej), a od 1918 w Wojsku Polskim. 5 listopada 1921 na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej zdał egzamin dyplomowy inżynierski^[1]. Od tego roku był pracownikiem naukowym w Katedrze Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej (jako asystent, adiunkt, docent, zastępca profesora), uzyskał tytuł naukowy doktora w 1933. Został kierownikiem katedry w 1937, a w 1940 mianowany profesorem. Od 1926 do 1928 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Czasopisma Technicznego”. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1925^[2]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer pospolitego ruszenia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto^[3].

Po zakończeniu II wojny światowej krótkotrwale od lipca do października 1945 był p.o. dziekana Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego Politechniki Śląskiej. Od 1945 p.o., od 1 września 1952 do 1 stycznia 1953 etatowy kierownik Katedry Nauk Inżynieryjnych Wydziału Budownictwa PŚ. W 1945 został zastępcą profesora i kierownikiem Katedry Budownictwa Wodnego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Od 1947 do 1952 był dziekanem Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej AG^[4]. Później został kierownikiem Katedry Regulacji Rzek i Budowy Kanałów na utworzonej Politechnice Krakowskiej.

Zajmował się hydrauliką, mechaniką gruntów, projektował urządzenia melioracyjne, obwałowania Wisły.

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XXXVIII-zach-4)^[5].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Wpływ drenowania na rozkład wilgoci w gruncie (1933).
Melioracyjna Stacja Doświadczalna w Marcallo pod Mediolanem. Sprawozdanie z wycieczki naukowej studentów Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej (1938).
Bagna pontyńskie (1938).
Hydraulika. Cz. 1 (1948).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (30 września 1952)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 1937^[1], 11 lipca 1948^[7])
Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Politechnika Śląska | Włodzimierz Roniewicz [online], Wydział Budownictwa [dostęp 2024-01-22] (pol.).
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 266.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 962.
↑ Wydział Inżynierii Lądowej PK [online], wil.pk.edu.pl [dostęp 2024-01-22] .
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-22] .
↑ M.P. z 1952 r. nr 86, poz. 1353 „za zasługi położone w pracy naukowej i dydaktyczno-wychowawczej”.
↑ M.P. z 1948 r. nr 67, poz. 491 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Włodzimierz Roniewicz. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 105, s. 6, 3 maja 1956.
Andrzej Mokrosz: Włodzimierz Roniewicz. polsl.pl. [dostęp 2018-03-11].
Włodzimierz Roniewicz. wis.pk.edu.pl. [dostęp 2018-03-11].
Włodzimierz Roniewicz. worldcat.org. [dostęp 2018-03-11].

[:0-1] Politechnika Śląska | Włodzimierz Roniewicz [online], Wydział Budownictwa [dostęp 2024-01-22] (pol.).

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934266-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 266.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934962-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 962.

[4] Wydział Inżynierii Lądowej PK [online], wil.pk.edu.pl [dostęp 2024-01-22] .

[5] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-22] .

[6] M.P. z 1952 r. nr 86, poz. 1353 „za zasługi położone w pracy naukowej i dydaktyczno-wychowawczej”.

[7] M.P. z 1948 r. nr 67, poz. 491 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.

[8] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]