Y&T

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Y&T
ilustracja
Rok założenia

1973

Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Gatunek

hard rock, heavy metal, glam metal

Aktywność

1974–1991
1995–1997
od 2001

Wydawnictwo

London, A&M, Universal, Geffen, Metal Blade, Avex, Hip-O, Frontiers

Skład
Dave Meniketti
John Nymann
Mike Vanderhule
Aaron Leigh
Byli członkowie
Leonard Haze (zmarły)
Phil Kennemore (zmarły)
Joey Alves (zmarły)
Jimmy DeGrasso
Stef Burns
Brad Lang
Strona internetowa

Y&T – amerykański zespół rockowy, założony w 1974 roku jako Yesterday & Today. Od 1981 roku znany pod nazwą Y&T.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Grupa została założona w San Francisco przez wokalistę i gitarzystę prowadzącego Dave'a Menikettiego, basistę Phila Kennemore'a i perkusistę Leonarda Haze'a. Nazwę zespołu zaczerpnięto od EP Yesterday and Today zespołu The Beatles. Po dołączeniu gitarzysty Joeya Alvesa grupa zaczęła intensywnie koncertować w rejonie The Bay Area, stanowiąc support m.in. przed Journey i The Doobie Brothers. Po podpisaniu kontraktu z London Records w 1976 roku ukazał się debiutancki album grupy pt. Yesterday and Today. Album nie odniósł sukcesu komercyjnego, podobnie jak wydawnictwo Struck Down z 1978 roku, wskutek czego London zerwał kontrakt z zespołem[1].

W 1981 roku zespół podpisał długoterminowy kontrakt z wytwórnią A&M. Z tej okazji skrócono nazwę zespołu do Y&T. W tym samym roku wydany został album pt. Earthshaker, dzięki któremu zespół odniósł popularność, w efekcie czego supportował AC/DC i KISS, a także wystąpił na festiwalu Pinkpop. Producentem kolejnego albumu – Black Tiger – był współpracujący wówczas z Ozzym Osbournem Max Norman. Album był spokojniejszy w brzmieniu aniżeli jego poprzednik i nie odniósł sukcesu komercyjnego. Producentem kolejnego albumu pt. Mean Streak był Chris Tsangarides. Album otrzymał żywsze brzmienie, a tytułowa piosenka zajęła 25. miejsce na liście Mainstream Rock Songs[1][2].

Album z 1984 roku pt. In Rock We Trust był dla zespołu rozczarowaniem komercyjnym, jednakże w tamtym czasie Y&T wystąpił na festiwalu Monsters of Rock. W 1985 roku A&M wydał album Open Fire. Znajdująca się na nim chwytliwa piosenka „Summertime Girls” zajęła 55. miejsce na liście Hot 100 oraz 16. na liście Mainstream Rock[2], będąc ponadto utworem często odtwarzanym w MTV. Pospiesznie nagrany i wydany album Down for the Count był ostatnim wydanym przez A&M mimo faktu, że w tym czasie Y&T stanowił support przed Mötley Crüe i Aerosmith. Nową wytwórnią grupy został Geffen, który odniósł sukces podczas współpracy z Aerosmith. Narzucony przez wytwórnię glammetalowy wizerunek nie wpłynął pozytywnie na sprzedaż albumu pt. Contagious. Ponadto w tym okresie doszło do zmian na stanowisku perkusisty (Haze'a zastąpił Jimmy DeGrasso) oraz gitarzysty (Alvesa zastąpił Stef Burns). Wkrótce po wydaniu albumu Ten grupa rozpadła się[1].

W 1995 roku Y&T zjednoczył się i nagrał album Musically Incorrect, zaś dwa lata później – Endangered Species. W 2001 roku zespół ponownie się zjednoczył[1]. W 2010 roku Frontiers Records wydał studyjny album Y&T pt. Facemelter[3].

Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]

Obecny[edytuj | edytuj kod]

  • Dave Meniketti – gitara, wokal (1974–1991, od 1995)
  • John Nymann – gitara (od 2003)
  • Mike Vanderhule – perkusja (od 2006)
  • Aaron Leigh – gitara basowa (od 2016)

Dawni członkowie[edytuj | edytuj kod]

  • Leonard Haze – perkusja, wokal (1974–1986, 2001–2006; zmarł 2016)
  • Phil Kennemore – gitara basowa, instrumenty klawiszowe, wokal (1974–1991, 1995–2011; zmarł 2011)
  • Joey Alves – gitara (1974–1989; zmarł 2017)
  • Jimmy DeGrasso – perkusja (1986–1991, 1995–2001)
  • Stef Burns – gitara (1989–1991, 1995–2003)
  • Brad Lang – gitara basowa (2010–2016)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Eduardo Rivadavia, Y&T Biography [online], AllMusic [dostęp 2021-11-07].
  2. a b Y&T Chart History [online], Billboard [dostęp 2021-11-07].
  3. Y & T [online], Discogs [dostęp 2021-11-07].