Złotlinka halna

Złotlinka halna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	miseczniaki
Rząd	misecznicowce
Rodzina	Parmeliaceae
Rodzaj	złotlinka
Gatunek	złotlinka halna
	Nazwa systematyczna
	Vulpicida tubulosus (Schaer.) J.-E. Mattsson & M.J. Lai; Mycotaxon 46: 428 (1993)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Złotlinka halna, płucnica halna (Vulpicida tubulosus (Schaer.) J.-E. Mattsson & M.J. Lai) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae)^[1]. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów^[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Vulpicida, Parmeliaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1836 r. Schaerer jako odmianę Cetraria juniperina (Cetraria juniperina var. tubulosa). Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1993 r. J.-E. Mattsson i M.J. Lai^[1].

Synonimy^[3]:

Cetraria juniperina var. tubulosa Schaer. 1836
Platysma tubulosa (Schaer.) Zopf 1907

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Plecha drobna, o powierzchni kilku cm², jasnożółta. Na jej brzegach lub listkach występują zanurzone w plesze pyknidia. Owocniki typu apotecjum występują bardzo rzadko^[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w górach i w tundrze w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Europie najdalej sięga na północ w Norwegii (po 67° szerokości geograficznej)^[5]. W Polsce opisano jego występowanie tylko w Tatrach^[2], ale jest tutaj dość częsty^[4].

Rośnie głównie na ziemi bogatej w wapń, ale czasami także na korze drzew. Występuje na mineralnych glebach i na resztkach roślinnych na podłożu skał wapiennych i na mylonitach. Jest częsty w miejscach wietrznych na trawiastych obszarach wysokogórskich hal bogatych w polodowcowe gatunki roślin. W piśmiennictwie naukowym podano jego występowanie w polskiej części Tatr na wysokości 1650-2307 m n.p.m., natomiast w słowackich Tatrach na wysokości 400-2328 m^[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Podobny i często trudny do odróżnienia jest Vulpicida juniperinus^[4]. Złotlinka jaskrawa (Vulpicida pinastri) rośnie na korze drzew i jest łatwa do odróżnienia po jaskrawożółtych soraliach na brzegu plechy^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).
↑ ^a ^b Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Dariusz Kubiak, Beata Guzow-Krzemińska. Herbarium Record of Vulpicida tubulosus (Lichenized Ascomycota) from Locality Beyond Its Known Distribution Range. [dostęp 2016-11-17].
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-11-16].
↑ Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.

.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).

[faltynowicz-2] Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.

[sf-3] Species Fungorum. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).

[lichenized-4] Dariusz Kubiak, Beata Guzow-Krzemińska. Herbarium Record of Vulpicida tubulosus (Lichenized Ascomycota) from Locality Beyond Its Known Distribution Range. [dostęp 2016-11-17].

[5] Discover Life Maps. [dostęp 2016-11-16].

[wojciak-6] Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]