Zaatari
 Obóz Zaatari z lotu ptaka (18 lipca 2013) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
5.2 km² |
| Populacja (2018) • liczba ludności • gęstość |
|
| Podział miasta |
12 dzielnic |
Położenie na mapie Jordanii  | |
 32°17′44,4″N 36°19′25,5″E/32,295667 36,323750
| |
Zaatari (arab. مخيم الزعتري) – obóz dla uchodźców w Jordanii, położony 10 kilometrów na wschód od Al-Mafrak, który stopniowo przekształca się w stałą osadę[1]. Został otwarty 28 lipca 2012 r. dla Syryjczyków uciekających przed przemocą podczas trwającej syryjskiej wojny domowej, która wybuchła w marcu 2011 r[2][3]. Według statystyk UNHCR, na terenie obozu przebywa 78 520 osób (stan na 14 czerwca 2018)[4], ponad połowa (ok. 55%) tutejszych mieszkańców to dzieci[3][5]. W marcu 2013 r. w Zaatari mieszkało ponad 150 tys. osób[6].
Życie w obozie[edytuj | edytuj kod]
Obóz jest obecnie czwartym co do wielkości jordańskim miastem[5][7]. W obozie znajduje się ponad 2500 sklepów i supermarketów[6][8], działają dwa szpitale, dziewięć klinik, dziewięć szkół i 27 ośrodków kultury[9]. UEFA założyła klub piłkarski i nadzorowała turniej, który przyciągnął 500 dzieci[8]. W 2014 zamiast doraźnej pomocy zaczęto rozdawać bony, by uniezależnić uchodźców od bezpośredniej pomocy i dać im szansę na samodzielne życie[8][10]. Postawiono tu także bankomaty, ulepszone o rejestrację i identyfikację uchodźcy przy użyciu izometrycznej technologii rozpoznawania tęczówki[8], na podstawie danych biometrycznych zbieranych podczas rejestracji uchodźców[11]. Obecnie w supermarketach korzysta się z tzw. e-kart[9]. Żywność zapewnia Światowy Program Żywnościowy (WFP)[11]. Początkowe namioty zostały zastąpione przez kontenery[6]. Statystycznie biznes prowadzi jeden Syryjczyk na 30[6]. Według statystyk pracuje ok. 13 proc. dzieci[9]. Każdemu mieszkańcowi obozu przysługuje 35 litrów wody dziennie[11]. UNICEF organizuje edukację dla 23 tys. dzieci (ok. 88 proc. wszystkich dzieci w wieku szkolnym)[11]. Holandia przekazała mieszkańcom Zaatari 10 000 rowerów[1].
Dzienny koszt utrzymania Zaatari to 0,5 mln dolarów[9]. Obóz obsługuje ponad sto organizacji pozarządowych[9]. Zaatari finansowany jest m.in. ze środków Jordanii, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Nowej Zelandii, Francji, Kanady, Bahrajnu, Norwegii, Japonii, Szwecji, Arabii Saudyjskiej czy Słowacji oraz z funduszy Unii Europejskiej[11].
Żeby ograniczyć koszty zbudowano m.in. system transformatorów, pozwalających na kontrolę użytkowania energii[11]. Ponadto rząd niemiecki ufundował panele słoneczne zasilające część obozu[11]. W okresie zimowym temperatura w północnej części Jordanii, gdzie usytuowany jest obóz, spada do ok. 4–7 stopni Celsjusza[11].
Historia obozu[edytuj | edytuj kod]
Pierwsi uchodźcy pojawili się w Jordanii jesienią 2011 r[9]. W dziewięć dni 2012 roku rozstawiono tu kilka przenośnych toalet, niewielkie namioty z logo UNHCR, i jeden większy: centrum rejestracji[9]. Na początku mieszkało tu około stu rodzin, ale już wtedy wyznaczono granice: 2 km długości i 4 km szerokości[9]. Miało tu zamieszkać 60 tys. ludzi[9]. We wrześniu, po dwóch miesiącach funkcjonowania, populacja obozu Zaatari liczyła 30 tys. osób[9]. W listopadzie 65 tys., w lutym 2013 r. było ich już 76 tysięcy[9].
Wybrane organizacje działające na terenie Zaatari[edytuj | edytuj kod]
- Finn Church Aid (FCA)
- International Orthodox Christian Charities (IOCC)
- Jordan Hashemite Charity Organization (JHCO)
- Japan International Cooperation Agency (JICA)
- Lutheran World Federation (LWF)
- Ministry of Education – Jordan (MoE Jordan)
- Norwegian Refugee Council (NRC)
- Save the Children (SC)
- United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
- United Nations Children’s Fund (UNICEF)[3]
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Sklep z pieczywem wykonany przez mieszkańców obozu Zaatari -
Personel USAid odwiedzający obóz -
Syryjskie dzieci uzupełniające wodę pitną w butelkach w obozie Zaatari -
Iman Mutlaq odwiedzający obóz uchodźców Zaatari w celu wdrożenia wsparcia psychospołecznego przez IAHV
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Michael Kimmelman, Refugee Camp for Syrians in Jordan Evolves as a Do-It-Yourself City [online] [dostęp 2018-06-14] (ang.).
- ↑ Phoebe Weston, Inside Zaatari refugee camp: the fourth largest city in Jordan, 5 sierpnia 2015, ISSN 0307-1235 [dostęp 2018-06-14] (ang.).
- ↑ a b c The Zaatari Refugee Camp [online], LIVED [dostęp 2018-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-01] (ang.).
- ↑ Situation Syria Regional Refugee Response [online], data2.unhcr.org [dostęp 2018-06-14] (ang.).
- ↑ a b Life in Za’atari refugee camp, Jordan’s fourth biggest city | Oxfam International [online], www.oxfam.org [dostęp 2018-06-14] (ang.).
- ↑ a b c d Bartosz T. Wieliński, Więźniarki z kontenerów. Syryjki z jordańskiego obozu uchodźców [online], wyborcza.pl, 29 listopada 2016 [dostęp 2018-06-14].
- ↑ Ronen Steinke Saatari, Flüchtlinge als Wirtschaftsfaktor, „sueddeutsche.de”, 24 lutego 2015, ISSN 0174-4917 [dostęp 2018-06-14] (niem.).
- ↑ a b c d Simon Tisdall, Inside a refugee camp in Jordan three years after the Syrian uprising began [online], the Guardian, 11 marca 2014 [dostęp 2018-06-14] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Redakcja, Fatamorgana Zaatari. Poruszający reportaż z obozu-miasta [online] [dostęp 2018-06-14] (pol.).
- ↑ INTERIA.PL, Za kolczastym drutem [online] [dostęp 2018-06-14] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Eurozet Sp., Obóz Zaatari: 80 tys. uchodźców próbuje przetrwać zimę [online], Obóz Zaatari: 80 tys. uchodźców próbuje przetrwać zimę [dostęp 2018-06-14] (pol.).