Przejdź do zawartości

Zachariasz Dziewoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zachariasz Dziewoński
Data i miejsce urodzenia

1802
Czerwony Dwór

Data śmierci

5 marca 1872

Zawód, zajęcie

lekarz

Miejsce zamieszkania

Algier, Oran

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Zachariasz Dziewoński (ur. 1802 – zm. 1872) – polski lekarz (chirurg), major wojsk polskich z powstania listopadowego, żołnierz legii cudzoziemskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zachariasz Dziewoński urodził się w 1802 w Czerwonym Dworze na Litwie. Gimnazjum i studia medyczne ukończył w Wilnie. Tytuł doktora uzyskał w 1830.

Wziął czynny udział w powstaniu listopadowym, był chirurgiem w randze majora w 25 Pułku Piechoty Liniowej. Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji. Do Paryża przybył w sierpniu 1832. Około 1840 wstąpił do Legii Cudzoziemskiej – jego pułk stacjonował w Bougie w Algierii. Walczył we wszystkich afrykańskich kampaniach legii w latach 1840-1853.

Podczas wojny krymskiej służył w 68 Pułku Piechoty Liniowej.

Po wojnie powrócił do Afryki. Był człowiekiem powszechnie szanowanym, bezinteresownym, chętnie niosącym pomoc chorym. Szczególnie zaangażował się w zwalczanie epidemii cholery w Algierze w 1866 – otrzymał wtedy jako dowód wdzięczności szpadę honorową wysadzaną drogimi kamieniami. W podobny sposób został uhonorowany przez mieszkańców miasta Sidi-Bel-Aby.

Dziewoński był starszym lekarzem I-klasy w 4 pułku artylerii. Został odznaczony krzyżem kawaleryjskim Legii Honorowej.

Związany z Algierem, w sprawy polskie nie angażował się. Jego żona była Francuzką. Ich dwoje dzieci bardzo słabo mówiły w języku polskim.

Zachariasz Dziewoński zmarł 5 marca 1872 w Oranie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Czesław Chowaniec, Polski Słownik Biograficzny – Dziewoński Zachariasz.
  • M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego.