Zaladdzie (obwód miński)
52°59′56″N 27°09′43″E/52,998889 27,161944
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1795 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 52°59′56″N 27°09′43″E/52,998889 27,161944
| |
Zaladdzie (biał. Заляддзе; ros. Залядье; hist. Zaladzie[1]) – wieś na Białorusi, w rejonie słuckim obwodu mińskiego, około 25 km na zachód od Słucka.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Od początku XIX wieku majątek Zaladzie należał do nieświeżskiej linii Radziwiłłów. W 1821 roku Zaladzie oraz Czyżewicze zostały kupione przez Wiktoryna Domańskiego i pozostały w rękach tej rodziny do 1939 roku, ostatnim właścicielem Zaladzia był Zygmunt Domański[1].
Po II rozbiorze Polski w 1793 roku tereny te, wcześniej należące do Księstwa Kopylsko-Słuckiego i powiatu słuckiego województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazły się na terenie powiatu słuckiego (ujezdu), wchodzącego w skład guberni mińskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku wieś weszła w skład Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (ZSRR), od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi.
W 2009 roku we wsi mieszkało 14 osób[2].
Dawny dwór[edytuj | edytuj kod]
Ostatni dwór w Zaladziu został wzniesiony prawdopodobnie w połowie XIX wieku. Był to parterowy, drewniany budynek na planie szerokiego prostokąta, kryty czterospadowym dachem gontowym. W 1897 roku Tadeusz Domański rozbudował go, dodając kilka pokoi, przez co dom stracił symetrię. Wysunięty, głęboki portyk posiadał 6 masywnych kolumn. Dwór posiadał dwuktraktowy układ wnętrz[1][3].
W pobliżu stały bardzo stare oficyna i spichrz, zbudowane z gliny pomieszanej z wrzosem. Starszy od dworu był również park z kwadratem alei lipowych za domem[1][3].
Dom nie przetrwał czasów sowieckich, został zniszczony po 1918 roku, obecnie stoi jedynie ruina prawdopodobnie browaru[4].
Majątek Zaladzie jest opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[1]. Na mapie w tej książce (str. 459) majątek ten jest błędnie zidentyfikowany jako Załozie w rejonie soligorskim (ok. 30 km na południe od Zaladzia).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Zaladzie, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 410–412, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności – 14 października 2009. [dostęp 2017-10-15]. (ros.).
- ↑ a b Залядье, усадьба Доманских. W: Анатолий Тарасович Федорук: Старинные усадьбы Минского края. Mińsk: Полифакт, 2000, s. 139–141. ISBN 985-6107-24-5.
- ↑ Zaladzie na stronie Radzima.org. [dostęp 2017-10-15].