Zamek Landskron (Karyntia)
 nr rej. 35131
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Adres |
Landskron |
| Typ budynku |
zamek |
Plan budynku
| |
Położenie na mapie Karyntii  | |
Położenie na mapie Austrii  | |
| 46,642473°N 13,896110°E/46,642473 13,896110 | |
| Strona internetowa | |
Zamek Landskron (niem. Burg Landskron, słoweń. Grad Vajškra) – ruiny zamku na północny wschód od Villach w Karyntii, w południowej Austrii. Pochodzące z początku XIV wieku ruiny zamku znajdują się na wysokości 658 m n.p.m. Obecnie funkcjonuje w nich restauracja oraz organizowane są pokazy ptaków drapieżnych.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamek istniał już w 1330 roku, kiedy został przejęty przez grafów Ortenburga. Natomiast po raz pierwszy zamek Landskron został wspomniany w dokumencie z 25 lipca 1351 roku[1], kiedy książę Albrecht II Kulawy zakupił fortecę. W 1392 roku Habsburgowie przekazali zamek w zastaw hrabiemu Celje Hermanowi II[1].
W 1542 roku cesarz Ferdynand I Habsburg sprzedał zamek Landskron Christophowi Khevenhüllerowi[1], który uczynił go swoją główną rezydencją i przebudował w stylu renesansowym. W 1552 roku w zamku Landskron gościł cesarz Karol V[1]. W celu zabezpieczenia zaopatrzenia w wodę w latach 1584-1594 wykopano studnię o głębokości 150 metrów[2].
Podczas wojny trzydziestoletniej, w 1628 roku zamek Landskron został skonfiskowany przez cesarza Ferdynanda II protestanckiej rodzinie Khevenhüllerów[2]. W 1639 roku zamek zakupili Dietrichsteinowie[1]. Chociaż na mocy pokoju westfalskiego, kończącego wojnę trzydziestoletnią w 1648 roku, rodzina Khevenhüllerów powinna odzyskać dawną własność, jednak nie była ona w stanie tego wyegzekwować w trwającym 67 lat sporze prawnym[2]. Rodzina Dietrichsteinów nie rezydowała w Landskronie, a niepewny stan prawny powstrzymywał inwestycje[2].
W 1812 roku dach zamku spłonął od uderzenia pioruna[1]. Nie został on odremontowany, co doprowadziło do powolnego popadania budowli w ruinę[2] Z czasem zamek zaczął być wykorzystywany przez okoliczną ludność jako źródło materiałów budowlanych[2].
W 1953 roku ruiny zamku zostały zabezpieczone i otwarto w nich restaurację[1][2]. W zamku działa ptaszarnia, w której hodowane są ptaki drapieżne, organizowane są również ich pokazy[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Główny budynek zamku składał się z dwóch długich, cztero- i pięciopiętrowych skrzydeł, krzyżujących się pod kątem prostym, z krótkimi bocznymi skrzydłami na końcach[2]. Skrzydła zachodnie i północne były niegdyś czterokondygnacyjne. Od zachodu zachowały się tylko ściany dwóch najniższych pięter[2]. W drugiej połowie XX wieku przekształcono je w restaurację[2]. W północnej części znajdowała się potężna wieża, która prawdopodobnie była średniowieczną siedzibą i ówczesnym centrum kompleksu, górowała ona nad strefą dachu sąsiednich budynków o trzy piętra[2].
Na południe od przedłużenia zachodniego skrzydła, znajduje się gotycka kaplica[2]. Jest to mała, wydłużona budowla z półkolistym chórem[2]. Nad wschodnią ścianą nawy wznosi się ośmioboczna dzwonnica[2]. Ściany kaplicy nadal stoją do wysokości czterech metrów[2]. Część witraży kaplicy z 1570 roku jest przechowywana w Muzeum Krajowym Karyntii w Klagenfurcie[2].
Fotografie[edytuj | edytuj kod]
-
-
-
Witraż z kaplicy zamkowej z 1570 r., Muzeum Krajowe Karyntii, Klagenfurt am Wörthersee
