Przejdź do zawartości

Zamek w Kwidzynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez ArkadiuszZ (dyskusja | edycje) o 08:41, 14 sty 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zamek w Kwidzynie
Symbol zabytku nr rej. 164/N z 9 grudnia 1961[1]
Ilustracja
Zamek od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kwidzyn

Ukończenie budowy

XIV w.

Położenie na mapie Kwidzyna
Mapa konturowa Kwidzyna
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie powiatu kwidzyńskiego
Mapa konturowa powiatu kwidzyńskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Zamek w Kwidzynie od strony zachodniej nocą
Zamek. Widok z placu przed teatrem
Gdanisko zamku i skrzydło zachodnie

Zamek w Kwidzynie – zamek kapituły pomezańskiej w Kwidzynie wzorowany na zamkach krzyżackich.

Opis

Zamek na przestrzeni dziejów był wielokrotnie przebudowywany, w zależności od różnych czynników był rozbudowywany i częściowo rozbierany. W czasie swego największego rozwoju (między XVI a XIX wiekiem) stanowił on czteroskrzydłowy, regularny kompleks z krużgankowym dziedzińcem wewnętrznym. W narożach rozbudowano regularne czteroboczne wieże, zwieńczone strzelistymi czterospadowymi dachami. Wyjątkiem pozostała wysoka (59m) wieża znajdująca się w południowo wschodnim narożu, będąca jednocześnie dzwonnicą katedry. Na przełomie XVIII i XIX wieku zamek został częściowo rozebrany przez władze pruskie. Demontaż objął dwa skrzydła: wschodnie (przylegające do katedry) i reprezentacyjne skrzydło południowe (znajdujące się od strony starego miasta), w którym znajdował się między innymi refektarz biskupi. Od tego czasu zamek stracił swą zamkniętą, regularną formę.

Charakterystycznym elementem zamku jest największa na terenie państwa krzyżackiego wieża sanitarno-obronna gdanisko - usytuowana w odległości 55 metrów od zachodniego skrzydła zamku na najniższych terasach doliny wiślanej. Gdanisko jest połączone z głównym korpusem zamku najdłuższym na świecie gankiem wspartym na pięciu wysokich arkadach o wysokości kilkunastu metrów. Od północy znajduje się wieża studzienna połączona dwiema arkadami z zamkiem, potocznie nazywana małym gdaniskiem.

Historia

Zamek zaczęto budować ok. 1233, ukończono w drugiej połowie XIV w. Skrzydła południowe i wschodnie zostały rozebrane w końcu XVIII w., od tego czasu wnętrza kilkakrotnie przebudowywano na potrzeby urzędów, a w latach 1855-1875 budowlę poddano rekonstrukcji. Obecnie mieści się tutaj muzeum.

Zobacz też

Eksponaty

  • dzieła sztuki:

naczynia porcelanowe z XVIII, XIX i początku XX wieku, naczynia szklane z końca XIX i początku XX wieku, portret Mężczyzny z czaszką (XVII wiek), alabastrowa płaskorzeźba "Święta Rodzina odpoczywająca podczas ucieczki do Egiptu" (1683), płaskorzeźba Zabójstwo Abla, dębowa skrzynia obita pasami żelaznej blachy (XIV w), intarsjowany stół z marmurowym blatem (1648), dwa XVIII-wieczne fotele, monety pochodzące z XIV-XX wieku, XVII- i XVIII wieczne monety pruskie, XIX-wieczne monety rosyjskie i francuskie, XVII i XVIII-wieczne mechanizmy zamków, XVIII-wieczne świeczniki i żyrandole, renesansowy portal (1612)

  • znaleziska archeologiczne:

naczynia ceramiczne, krzemienne młoty, motyki, rozcieracze oraz żarna z epoki kamienia, młot wykonany z poroża jelenia, bogato zdobione grzebienie kościane, zapinki lateńskie, bursztynowe paciorki

  • zbiory etnograficzne:

dwudrzwiowa szafa na odzież (1789), intarsjowana skrzynia (1802), krzesło dla prządki (1804), drewniane matryce, wywieszka cechu sukienników i postrzygaczy owiec (XVI w), formy piernikarskie (XVI-XIX w)

  • zbiory przyrodnicze:

zbiór motyli dziennych i nocnych, zbiór samców bataliona, zbiór jaj ptasich, kości wala grenlandzkiego, najlepiej zachowana w kraju czaszka tura, ząb trzonowy mamuta

Bibliografia

Linki zewnętrzne