Zamek w Pembroke
51°40′36″N 4°55′15″W/51,676667 -4,920833 Zamek w Pembroke | |
| Państwo | |
|---|---|
| Księstwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Pembroke, |
| Typ budynku | |
| Właściciel |
Pembroke Castle Trust |
Plan budynku
| |
Położenie na mapie Pembrokeshire  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Walii  | |
| 51°40′36″N 4°55′15″W/51,676667 -4,920833
| |
| Strona internetowa | |
Zamek w Pembroke (ang. Pembroke Castle, wal. Castell Penfro) – średniowieczny zamek w mieście Pembroke, w południowo-zachodniej Walii, usytuowany nad brzegiem rzeki Pembroke[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze umocnienia w postaci nasypów ziemnych powstały tu po 1094 roku, wkrótce po zdobyciu Pembroke przez Rogera de Montgomery. Ich konstrukcję przypisuje się jego synowi, Arnulfowi. Od 1138 roku zamek należał do hrabiów Pembroke. Król Henryk II zatrzymał się tu w 1171 roku w drodze na podbój Irlandii, a także rok później podczas powrotu do Anglii. Rozbudowy zamku, już jako budowli z kamienia, podjął się William Marshal, który przybył tu prawdopodobnie w 1204 roku[2]. Z tego okresu pochodzą zachowany do czasów obecnych okrągły donżon o czterech kondygnacjach i wysokości 24,5 m oraz mury wokół wewnętrznego dziedzińca. Po jego śmierci w 1219 roku prace budowlane kontynuowali jego synowie – William (zm. 1231), Richard (zm. 1234), Gilbert (zm. 1241) i Walter (zm. 1245). Brama warowna i mury zewnętrzne prawdopodobnie wzniesione zostały w latach 1265–1296, za czasów Williama de Valence[3].
W 1457 roku na zamku, należącym wówczas do Jaspera Tudora, urodził się przyszły król Anglii Henryk VII, który przebywał na nim do 1471 roku. Podczas I angielskiej wojny domowej (1642–1646) zamek znajdował się w rękach parlamentarzystów. W 1648 roku, podczas II wojny domowej, dowódcy zamku opowiedzieli się po stronie rojalistów, w następstwie czego zamek obległ Oliver Cromwell. Po zdobyciu fortecy nakazał on jej rozbiórkę[3].
Zamek pozostawał w ruinie do lat 1880–1883, kiedy to przeprowadzono jego częściową odbudowę[3]. Pełna renowacja przeprowadzona została z inicjatywy Ivora Philippsa, generała w stanie spoczynku, po nabyciu przez niego zamku w 1928 roku. Od 1969 roku zamkiem zarządza organizacja Pembroke Castle Trust. Otwarty jest on dla zwiedzających[4].
W 1951 roku zamek wpisany został do rejestru zabytkowych budynków jako obiekt klasy I (Grade I listed building)[3]. Znajduje się też na liście zabytków archeologicznych (Scheduled monument)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Plantagenet Somerset Fry: Castles: England, Scotland, Wales, Ireland: the definitive guide to the most impressive buildings and intriguing sites. David & Charles, 2005, s. 199. ISBN 0-7153-2212-5. (ang.).
- ↑ Christopher Gravett, Adam Hook: Norman stone castles (1) - The British Isles 1066-1216. Osprey Publishing Ltd., 2003, s. 30. ISBN 1-84176-602-X.
- ↑ a b c d Full Report for Listed Buildings: Pembroke Castle (6314). Cadw. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
- ↑ About Pembroke Castle Trust. Pembroke Castle Trust. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
- ↑ Scheduled Monuments - Full Report: Pembroke Castle (PE005). Cadw. [dostęp 2020-11-29]. (ang.).