Zanieczyszczenia fizyczne żywności
Zanieczyszczenia fizyczne żywności – substancje nieumyślnie dodane do żywności jako rezultat produkcji żywności (w tym działalności prowadzonej w związku z gospodarką roślinną i zwierzęcą, a także weterynaryjną) wytwarzania, przetwarzania, przygotowywania, obróbki, pakowania, opakowywania, transportu lub przechowywania takiej żywności, albo jako efekt skażenia środowiska[1].
Głównymi źródłami pochodzenia zanieczyszczeń fizycznych są[2]:
- zanieczyszczone surowce: np. kamienie, piasek, żwir, łupiny, pestki, kości, ości, skórki;
- procesy produkcyjne: np. odłamki szkła, kawałki metalu, śrubki, sznurki, drzazgi, plastik, części narzędzi;
- czynnik ludzki: np. włosy, paznokcie, biżuteria, guziki, niedopałki;
- stan sanitarny zakładu: np. farba, tynk, szkło z lamp oświetleniowych, szkło laboratoryjne, części mebli, gryzonie, szkodniki, owady.
Obecność zanieczyszczeń fizycznych w żywności może być przyczyną uszkodzeń organizmu, m.in. poranienia jamy ustnej czy przełyku.
Żywność zawierająca substancje zanieczyszczające w ilości, która z punktu widzenia zdrowia publicznego jest nie do przyjęcia, w szczególności w odniesieniu do poziomu toksykologicznego, nie może być wprowadzana do obrotu.
Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia zanieczyszczeń pochodzenia fizycznego w żywności, należy przestrzegać zasad Dobrej praktyki produkcyjnej oraz Dobrej praktyki higienicznej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Rady Europy Nr 315/93/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. Dz. Urz. UE L 37 z 13.2.1993 z późniejszymi zmianami.
- ↑ Kołożyn-Krajewska D. (red.). Higiena produkcji żywności, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2019, s. 266–270. ISBN 978-83-7583-794-0.
- ↑ Ciecierska M., Derewiaka D. i in. Analiza i ocena problemu występowania zagrożeń fizycznych w żywności na podstawie raportów Systemu Wczesnego Ostrzegania o Niebezpiecznej Żywności i Paszach (RASFF) z lat 2012–2015. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy. 2016, 21 (4), s. 11–17.