Przejdź do zawartości

Zapasy w stylu klasycznym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zapasy w stylu klasycznym

Styl klasyczny – jeden z dwóch stylów rywalizacji w zapasach. Styl klasyczny różni się od stylu wolnego tym, że nie można w nim wykonywać żadnych akcji i chwytów z udziałem nóg, czyli ataków uchwytem za nogi, „haczeń” nóg, nie wolno również wykonywać rzutów operując nogami[1].

Stylistyka

[edytuj | edytuj kod]

Walka może się toczyć w pozycjach stojącej (w „stójce”) i parterowej (w „parterze”), gdy przeciwnik klęcząc na kolanach podpiera się rękoma lub leży przodem na macie.

W obydwu tych pozycjach występują grupy różnorodnych ataków i obron, których umiejętnie zastosowane w walce stwarzają widowisko pełne ekspresji, dynamiki oraz zaskakujących sytuacji.

W pozycji parterowej wyróżnić można następujące grupy rzutów z uniesienia przeciwnika: dźwigania do suplesu, odwrotnego pasa. Stosuje się także przetaczanie („wózki”) oraz techniki, w których atakowane są ręce przeciwnika („hamerloki”, „klucze” i „nelsony”).

W pozycji stojącej technik i ich odmian jest znacznie więcej. Do podstawowych należą: rzuty suplesowe, rzuty biodrowe, powalenia, posadki, rzuty przez bark i wywrotki. Do bardzo spektakularnych akcji technicznych należą rzuty suplesowe, które polegają na przerzuceniu przeciwnika przez siebie poprzez dźwignięcie przeciwnika z maty oraz rzut poprzez mocne wygięcie tułowia do tyłu[1].

Podstawowe elementy techniki w stylu klasycznym

[edytuj | edytuj kod]
  • szarpnięcie za rękę
  • nurkowanie
  • wywrotka
  • wejście w pas
  • obrony
  • kontry

Przerzuty suplesowe:

  • za rękę i tułów
  • z zakrokiem
  • za dwie ręce
  • „białoruski”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polski Związek Zapaśniczy [online], www.zapasy.org.pl [dostęp 2020-08-14].