Zasłonak szyszkowaty
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak szyszkowaty |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius angelesianus A.H. Sm. Lloydia 7(3): 205 (1944) | |
Zasłonak szyszkowaty (Cortinarius angelesianus A.H. Sm.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1944 r. Alexander Hanchett Smith. Synonimy:
- Cortinarius angelesianus var. elakatopus M.M. Moser 2001
- Cortinarius strobilaceus M.M. Moser, Nova Hedwigia 1968
- Cortinarius tubulipes J. Favre 1960[2].
Nazwę polską nadał mu Andrzej Nespiak w 1981 r. (dla synonimu Cortinarius strobilaceus)[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2–5 cm, początkowo stożkowato-dzwonkowaty, potem płaski. Powierzchnia cętkowana. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym ciemnobrązowy, w stanie suchym blado pomarańczowo-brązowy do matowo brązowo-żółtego z drobnymi, jaśniejszymi strzępkami[4].
Przyrośnięte, szerokie, rzadkie, płowobrązowe, z jaśniejszymi ostrzami[4].
Wysokość 4–10, grubość 0,3–0,8 cm, wysmukły, równy, brązowawo-kremowy, ciemniejszy w stanie wilgotnym. Zasnówka brązowawa lub ochrowa, często obfita, ochrowe, pozostawiająca na trzonie resztki[4].
Kremowy do ciemnobrązowego, zapach słaby lub ziemisty[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki rdzawo brązowe, elipsoidalne, drobno brodawkowate, 7–9,5 × 5–5,5 µm[4].
- Gatunki podobne
Zasłonak szyszkowaty charakteryzuje się smukłym wzrostem, małymi owocnikami, ubarwieniem ochrowym bez fioletowych lub purpurowych odcienia, delikatnym kapeluszem, pozostałościami osłony w postaci girland i łatek na stopie oraz występowaniem pod drzewami iglastymi. Ochrowa zasnówka odróżnia go od gatunków z grupy zasłonaka krętonogiego (Cortinarius flexipes), które mają białawą zasnówkę i często kwiatowy zapach. Podobny Cortinarius diasemospermus występuje w młodych, suchych borach sosnowych[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej i Europie[5]. Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 5 jego stanowisk w Polsce z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].
Naziemny grzyb mikoryzowy. Występuje wśród mchów w lasach iglastych i zaroślach jałowcowych i na opuszczonych polach[3]. Owocniki wytwarza od sierpnia do września[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-14] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-14] (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Cortinarius angelesianus / Cortinaire à tête velue [online], Mycoquebec.org [dostęp 2023-01-14] (fr.).
- ↑ Występowanie Cortinarius angelicanus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-01-14].