Zasada de Saint-Venanta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada de Saint-Venanta głosi[1]:

"Jeżeli dany układ sił - działających na niewielki obszar ciała sprężystego będącego w równowadze - zastąpimy innym układem sił statycznie równoważnym i działającym bezpośrednio na ten obszar, to w odległości przewyższającej jego wymiary, powstają jednakowe, uśrednione stany: naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia". Przez równoważne układy sił rozumie się przy tym takie układy, które mają te same wypadkowe wektory siły i momentu.

Zasadę de Saint-Venanta szeroko wykorzystuje się w wytrzymałości materiałów[2] i mechanice budowli[potrzebny przypis].

Ilustracją zasady jest rysunek. Pokazuje on pręt rozciągany przez siły przyłożone punktowo w środku ciężkości przekroju na obu końcach. W bezpośredniej bliskości końców stan naprężenia odpowiada rzeczywistemu stanowi obciążenia. W dostatecznej odległości od końców uśrednia się i równy jest sumie sił podzielonej przez pole przekroju pręta.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gawęcki A., Podstawy mechaniki konstrukcji prętowych, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań 1985
  2. Bielajew N.M., Wytrzymałość materiałów, Wyd. MON, Warszawa 1954