Zbigniew Musiał (filozof)
| Data urodzenia | |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: epistemologia, aksjologia | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1962-2005 |
Zbigniew Musiał (ur. 3 marca 1936) – polski filozof, doktor habilitowany, profesor Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1962 – 1965 odbył staż asystencki na Uniwersytecie Łódzkim. Rozprawę doktorską obronił w 1974, kolokwium habilitacyjne odbył w 1984[1].
Najważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]
- The Crisis of Value (1987);
- Kontrowersje wokół Plechanowa. Podłoże i następstwa (1990);
- Scjentyzm i okultyzm (wspólnie z Bogusławem Wolniewiczem), w: Filozofia i wartości (1993);
- Życie jako wartość, w: Edukacja Filozoficzna 1998, nr 2;
- Neokultyzm w dwadzieścia lat później, w: Skłonność metafizyczna (1997);
- Problematyczność gandyzmu (wspólnie z Bogusławem Wolniewiczem), w: Edukacja Filozoficzna 2000, nr 29;
- Ksenofobia i wspólnota (wspólnie z Bogusławem Wolniewiczem; 2002);
- Zmierzch racjonalizmu, w: Edukacja Filozoficzna 2003, nr 36;
- Trzy nurty: racjonalizm, antyracjonalizm, scjentyzm (wspólnie z Bogusławem Wolniewiczem i Januszem Skarbkiem; 2006).