Zdzisław Haś
| Data i miejsce urodzenia |
22 października 1930 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 stycznia 2017 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Zdzisław Haś (ur. 22 października 1930 w Koniecpolu, zm. 16 stycznia 2017[1]) – polski wynalazca, doktor habilitowany, specjalizujący się inżynierii materiałowej, inżynierii powierzchni i trybologii[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1954 uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej, a w 1956 podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej PŁ. W 1962 uzyskał stopień doktora, w 1968 zaś doktora habilitowanego. Jego rozprawa habilitacyjna dotyczyła metody badań współczynnika tarcia w procesie ciągnienia, tzw. metody Hasia. W 1968 został docentem, a w 1978 uzyskał tytuł profesora. W 1992 został profesorem zwyczajnym. W latach 1972–1976 był zastępcą dyrektora do spraw dydaktycznych Instytutu Inżynierii Materiałowej i Technologii Bezwiórowych, a w latach 1976–1998 dyrektorem Instytutu[1].
Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego i Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego. Był członkiem Komitetu Nauki o Materiałach PAN, Komitetu Metalurgii PAN, Komitetu Budowy Maszyn PAN, Komitetu do spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów (1988-1990), American Society for Metals (od 1995)[2], Rady Naukowej Instytutu Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej, zespołu Doradców Ministra Przemysłu. Był także wiceprezesem Rady Naukowej Instytutu Techniki Cieplnej[1] oraz prezesem Związku Nauczycielstwa Polskiego na Politechnice Łódzkiej[3]
Został pochowany na cmentarzu w Koniecpolu[1].
Wynalazki
[edytuj | edytuj kod]Haś był twórcą 25 patentów, współtwórcą 20 oraz twórcą 5 wzorów użytkowych. Był twórcą m.in.[1]:
- syntetycznego związku smarującego MoS2,
- nowego związku smarującego WS2,
- metody doświadczalnego wyznaczania współczynnika tarcia przy przeróbce plastycznej metali,
- technologii azotonasiarczania gazowego SULFONIT,
- technologii azotowania próżniowego NITROVAC,
- technologii azotonasiarczania wprowadzona do praktyki przemysłowej,
- metody podnoszenia trwałości i niezawodności elementów maszyn i narzędzi[2].
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[2],
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[2],
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[2]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[2],
- Brązowy medal „Za zasługi dla obronności kraju”[2],
- Srebrny medal cZa zasługi dla obronności kraju”[2],
- Medal im. Marii Skłodowskiej-Curie[2],
- Medal im. Tadeusza Sendzimira[2],
- Medal im. Gabriela Narutowicza[2],
- Krzyż Oficerski „Merite de L’Invention”[2],
- Order Wynalazczości Belgii[2],
- Honorowy Medal Ameryki[2],
- Złoty medal Światowej Organizacji Własności Intelektualnej[2],
- „Złoty Dyplom” przez Stowarzyszenia Wychowanków Politechniki Łódzkiej[1][2].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Miasta Łodzi,
- Nagroda Województwa Kieleckiego,
- Łodzianin Roku 1974,
- Wicemistrz Techniki NOT[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Zmarł Profesor Zdzisław Haś [online], Politechnika Łódzka, 17 stycznia 2017 [dostęp 2023-01-05] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Towarzystwo Przyjaciół Koniecpola Koniecpol Zamkowa 27 [online], tpk-koniecpol.strefa.pl [dostęp 2023-01-05].
- ↑ Ostatnie pożegnanie – Profesor Zdzisław Haś [online], ZNP PŁ [dostęp 2023-01-05].
- Ludzie urodzeni w Koniecpolu
- Pochowani w Koniecpolu
- Urodzeni w 1930
- Zmarli w 2017
- Wykładowcy Politechniki Łódzkiej
- Absolwenci Politechniki Łódzkiej
- Laureaci Nagrody Miasta Łodzi
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”