Zenon Chabudziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Chabudziński
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1925
Potok Wielki

Data śmierci

26 maja 1979

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

29 stycznia 1958

Habilitacja

29 maja 1962

Profesura

26 czerwca 1976

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska
Akademia Medyczna we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 10-lecia Polski Ludowej

Zenon Chabudziński (ur. 14 maja 1925, zm. 26 maja 1979[1]) – polski inżynier chemik, profesor, nauczyciel akademicki. Od 1963 r. kierownik Katedry i Zakładu Chemii Organicznej na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej we Wrocławiu, w latach 1964–1968 prodziekan, a w latach 1968–1972 dziekan Wydziału Farmaceutycznego[2].

Maturę uzyskał w 1946 i rozpoczął studia chemiczne na Politechnice Wrocławskiej ukończone dyplomem magistra inżyniera chemika w 1951. Jako student podjął pracę w maju 1949 u profesora Henryka Kuczyńskiego. Doktorat obronił 29 stycznia 1958. Habilitacje obronił 29 maja 1962 uzyskując stanowisko docenta. 1 lipca 1969 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego Akademii Medycznej we Wrocławiu, a stopień profesora zwyczajnego uzyskał 26 czerwca 1976[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pochowany na cmentarzu św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. dane biograficzne na stronie Cmentarza Świętej Rodziny
  2. a b Adam Barg, Mirela Kaczmarz, Aleksandra Raczkowska, Przewodnik po cmentarzach, wyd. II, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego, 2021, s. 24 [dostęp 2021-11-01].
  3. Zbigniew Rykowski Zenon Chabudziński (1925-1979) Wiadomości Chemiczne luty 1980 s. 69-76