Zenon Hodor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Hodor
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1925
Poznań

Data i miejsce śmierci

18 lutego 2000
Łódź

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

koncertmistrz

Aktywność

od 1945

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Zenon Hodor (8 grudnia 1925[1][2] w Poznaniu[2], zm. 18 lutego 2000 w Łodzi[1][3]) – polski skrzypek, koncertmistrz Filharmonii Łódzkiej[3], docent[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Hodor pobierał naukę łódzkim tajnym konserwatorium Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej podczas II wojny światowej. Początkowo uczył się gry na fortepianie u Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej, a następnie gry na skrzypcach u Alfreda Wiłkomirskiego[5]. W trakcie studiów wygrał tajny konkurs pianistyczny. Ponadto studiował prawo u prof. Tadeusza Kotarbińskiego. Po wojnie był organizatorem działań Filharmonii Łódzkiej oraz studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi[6], które ukończył w 1950. Następnie wyjechał na naukę do Związku Radzieckiego[5], a po powrocie ukończył w 1956 aspiranturę na PWSM w Warszawie[7] u Ireny Dubiskiej[8][7], a także konserwatoria muzyczne w Moskwie, Leniningradzie oraz na Królewskiej Akademii Muzycznej w Brukseli(inne języki)[9]. Następnie przeniósł się do Łodzi, gdzie pracował w Filharmonii Łódzkiej oraz był pedagogiem Akademii Muzycznej w Łodzi[6] w latach1951–1971[9]. Jako koncertmistrz filharmonii odwiedzał kraje bloku wschodniego m.in. Czechosłowację, Bułgarię, ZSRR, Węgry[9] oraz Francję, Belgię, RFN, Holandię, Włochy, Egipt i Tunezję[5]. Był I skrzypkiem Łódzkiego Kwartetu Smyczkowego[9].

W latach 1958–1970 był pierwszym prezesem Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego po jego reaktywacji[10]. Należał do zarządu łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego dziadkiem był tubista Łódzkiej Orkiestry Symfonicznej – Jan Benke[5]. Zenon Hodor został pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ul. Ogrodowej w Łodzi (sektor: 39_E2, Rząd: 9, numer grobu: 8[1]).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • „Metoda Nauczania gry na skrzypcach w oparciu o stopniowanie trudności w ośrodkowym układzie nerwowym”[9]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Grobonet – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarze Ewangelicko-Augsburskie w Łodzi [online], lodzogrodowa.grobonet.com [dostęp 2023-03-10].
  2. a b Instytut Sztuki (Polska Akademia Nauk), Słownik muzyków polskich, Polskie Wyd. Muzyczne, 1964 [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  3. a b Tygiel kultury, Fundacja ANIMA, 2000 [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  4. a b Nagrody Miasta Łodzi [online], BIP ŁÓDŹ [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  5. a b c d Regionalia Ziemi Łódzkiej [online], bc.wbp.lodz.pl [dostęp 2023-03-10].
  6. a b c Henryk Walenda (red.), Laureaci Nagrody m. Łodzi, „Dziennik Łódzki” (15), 18 stycznia 1985.
  7. a b Zelwerowicz. pismo warszawskich uczelni artystycznych ZIMA [online], kipdf.com [dostęp 2023-03-10] (ang.).
  8. Polskie Centrum Informacji Muzycznej [online], polmic.pl [dostęp 2023-03-10].
  9. a b c d e f Władysław Ciesielski (red.), Gorzowskie Dni Muzyki. konfrontacje '85, październik 1985.
  10. Janusz Janyst, Z „nową metryką” łódzkie Towarzystwo Muzyczne im. Karola Szymanowskiego, „Kronika Miasta Łodzi”, 2008.
  11. Nowe władze SPAM, „Dziennik Łódzki” (30) [dostęp 1974-02-05].
  12. Lista osób odznaczonych „Medalem 10-lecia Polski Ludowej”. – Prawo.pl [online], www.prawo.pl [dostęp 2023-03-10].
  13. Laureaci Złotej Odznaki [online], Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków [dostęp 2023-03-09] (ang.).