Zespół Franka-ter Haara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Franka-ter Haara (ang. Frank-ter Haar syndrome) – rzadki zespół wad wrodzonych. Na fenotyp zespołu składają się brachycefalia, szerokie ciemiączka, wydatne czoło, hiperteloryzm oczny, duże oczy, macrocornea, zaćma, pełne policzki, mały podbródek, łukowate kości długie, i deformacje zgięciowe palców. Pierwsze przypadki zostały opisane 1972 przez Franka[1], a następnie w 1982 roku przez ter Haara[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Y. Frank i inni, Megalocornea associated with multiple skeletal anomalies: a new genetic syndrome?, „Journal of Human Genetics”, 21 (2), 1973, s. 67-72, PMID4805907.
  2. Ben ter Haar i inni, Melnick-Needles syndrome: indication for an autosomal recessive form, „American Journal of Medical Genetics”, 13 (4), 1982, s. 469-477, DOI10.1002/ajmg.1320130418, PMID7158646.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]