Zespół nadmiernego obniżenia krocza
Zespół nadmiernego obniżenia krocza, zespół nadmiernego obniżenia mięśni krocza (ang. descending perineum syndrome, DPS) – zespół chorobowy występujący głównie u starszych kobiet polegający na obserwowanym podczas spoczynku obniżeniu płaszczyzny krocza poniżej guzowatości kulszowej i na równoczesnym przemieszczeniu w dół kanału odbytu, które powoduje nietrzymanie stolca o różnym nasileniu. Przyczyną tego zespołu, poza trwającym wiele lat intensywnym parciem na stolec (stąd częstsze występowanie u starszych osób), może być uszkodzenie nerwu sromowego w trakcie porodu.
U osób z tym zespołem podczas parcia na stolec krocze obniża się o ponad 4 cm poniżej uznawanej za prawidłową granicy[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zaburzenie po raz pierwszy opisane było w 1966 przez Alana Parksa i współautorów[2].
Rozpoznanie[edytuj | edytuj kod]
W diagnostyce zespołu stosuje się defekografię (w tym dynamiczną defekografię z wykorzystaniem obrazowania rezonansu magnetycznego[3]), ponadto niektóre źródła wspominają o manometrii odbytu i odbytnicy[4], przezodbytniczym badaniu ultrasonograficznym i rektoskopii[5].
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Jako metodę terapii w pojedynczych publikacjach podaje się leczenie operacyjne, np. rektopeksję z podwieszeniem przedniej ściany odbytnicy i niekiedy resekcją okrężnicy[6], w innych źródłach z kolei zwraca się uwagę, że brak jest konsensusu dotyczącego leczenia chirurgicznego i należy je podejmować tylko w wybranych przypadkach[7]. W 1995 opisano badanie u chorych z nietrzymaniem stolca, w tym 7 pacjentów z zespołem nadmiernego obniżenia krocza, w którym autorzy wnioskują o korzyści z terapii biofeedback u tych pacjentów (nie precyzując, czy pacjenci z DPS zareagowali na terapię podobnie jak reszta badanych z nietrzymaniem stolca)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GC. Harewood, B. Coulie, M. Camilleri, D. Rath-Harvey i inni. Descending perineum syndrome: audit of clinical and laboratory features and outcome of pelvic floor retraining.. „Am J Gastroenterol”. 94 (1), s. 126–30, Jan 1999. DOI: 10.1111/j.1572-0241.1999.00782.x. PMID: 9934742.
- ↑ AG. Parks, NH. Porter, J. Hardcastle. The syndrome of the descending perineum.. „Proc R Soc Med”. 59 (6), s. 477–82, Jun 1966. PMID: 5937925.
- ↑ AW. Schoenenberger, JF. Debatin, I. Guldenschuh, TF. Hany i inni. Dynamic MR defecography with a superconducting, open-configuration MR system.. „Radiology”. 206 (3), s. 641–6, Mar 1998. PMID: 9494480.
- ↑ PD. Meunier, D. Gallavardin. Anorectal manometry: the state of the art.. „Dig Dis”. 11 (4–5). s. 252–64. PMID: 8222306.
- ↑ O. Schwandner, F. Poschenrieder, HB. Gehl, HP. Bruch. [Differential diagnosis in descending perineum syndrome]. „Chirurg”. 75 (9), s. 850–60, Sep 2004. DOI: 10.1007/s00104-004-0922-9. PMID: 15258747.
- ↑ J. Girona. [Diagnosis and therapeutic possibilities of descending perineum syndrome]. „Leber Magen Darm”. 22 (2), s. 44–6, Mar 1992. PMID: 1583989.
- ↑ R. Villet, N. Ayoub, D. Salet-Lizée, B. Bolner i inni. [Descending perineum in women]. „Prog Urol”. 15 (2), s. 265–71, Apr 2005. PMID: 15999605.
- ↑ F. Guillemot, B. Bouche, C. Gower-Rousseau, M. Chartier i inni. Biofeedback for the treatment of fecal incontinence. Long-term clinical results.. „Dis Colon Rectum”. 38 (4), s. 393–7, Apr 1995. PMID: 7720447.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Agata Mulak, Radosław Kempiński: Badania czynnościowe dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W: Leszek Paradowski: Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego. Wrocław: Cornetis, 2007, s. 77. ISBN 83-919540-8-0.
- Roman M. Herman, Piotr Wałęga: Badania czynnościowe dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W: Krzysztof Bielecki, Adam Dziki: Proktologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 69–72. ISBN 83-200-2412-9.
