Zgorzel liści sercowych buraka
Zgorzel liści sercowych buraka – choroba nieinfekcyjna buraka[1]. Zwana jest także zgorzelą liści sercowych i suchą zgnilizną korzenia. Spowodowana jest niedoborem boru i zwykle występuje w latach suchych na naturalnie zasadowych glebach, a także na przewapnowanych glebach kwaśnych. Nadmiar wapnia w glebie uniemożliwia wówczas roślinom pobieranie boru. Duży brak tego pierwiastka może spowodować obniżenie plonu korzeni nawet o 50–60%. Ponadto korzenie takie nie nadaja się do przechowywania, a jeśli przeznaczy się je na sadzonki, to nie wytwarzają pędów nasiennych[2].
Burak wykazuje szczególną wrażliwość na brak boru. Najpierw następuje kędzierzawość liści sercowych, liście te są mniejsze, pomarszczone. Ogonek liściowy i nerw główny zawijają się do środka wyglądem przypominając sałatę. Pojawiają się brązowe plamy nekrotyczne. Tuż pod liśćmi sercowymi pojawia się czarna plama sięgająca aż do środka korzenia. Powstaje w niej sucha zgnilizna, którą opanowują grzyby Pleospora bjoerlingii i Fusarium culmorum. Czasem na powierzchni korzeni powstają szare plamy, a na przekroju miąższ wokół wiązek przewodzących jest ściemniały[2].
Postępowanie[edytuj | edytuj kod]
- po pojawieniu się objawów niedoboru należy rośliny opryskać rozpuszczonymi w wodzie nawozami zawierającymi bor;
- unikać przewapnowania gleby;
- nie stosować zbyt silnego nawożenia mineralnego;
- wzbogacić glebę w próchnicę[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
- ↑ a b c Grażyna Hołubowicz-Kliza, Nieinfekcyjne czynniki chorobotwórcze, Puławy: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2018, ISBN 978-83-7562-289-8.