Zieminek (rodzaj)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zieminek
Geophilus[1]
Leach, 1814
Ilustracja
Samica niezidentyfikowanego gatunku strzegąca swoich młodych
Ilustracja
G. linearis – widok od spodu z widocznymi szczękonóżami (Dania)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

wije

Gromada

pareczniki

Podgromada

Pleurostigmophora

Rząd

zieminkokształtne

Rodzina

zieminkowate

Rodzaj

zieminek

Typ nomenklatoryczny

Scolopendra electricus Linnaeus, 1758

Zieminek[2] (Geophilus) – rodzaj pareczników z rzędu zieminkokształtnych (Geophilomorpha) i rodziny zieminkowatych (Geophilidae).

Rodzaj ten wykreował angielski biolog, William Elford Leach, w roku 1814[3]. Gatunek typowy opisany został po raz pierwszy przez Karola Linneusza w 10 wydaniu Systema Naturae, gdzie został nazwany Scolopendra electrica[4].

Gatunki z tego rodzaju osiągają od 20 do 45 mm[2]. Oczu brak. Ubarwienie w tonacji żółci lub czerwieni i żółci[2]. Mają od 53 do 73 par odnóży. Są dość długie i smukłe, poruszają się wężowatymi ruchami. Znanych jest 6 gatunków z Europy Środkowej[2].

Istnieje dość dużo podobnych do tego rodzaju gatunków, które można rozróżnić na podstawie liczby par nóg[2].

Rodzaj holarktyczny. Stworzenia te żyją przeważnie pod kamieniami, kawałkami drewna, głębiej w ziemi, wszędzie częste[2].

Te pareczniki polują w podziemnych korytarzach dżdżownic na drobną faunę glebową[2]. Ofiarę oplatują swoim ciałem i uśmiercają jadem z szczękonóży[2]. Ponadto niektóre gatunki wydzielają specjalną substancję obronną[5].

Chilobase wymienia następujące gatunki[3][6]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geophilus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h Bellman 2021 ↓, s. 396.
  3. a b Geophilus, [w:] chilobase.biologia.unipd.it [online] [dostęp 2022-08-15].
  4. Karol Linneusz, Systema Naturae per regna tria naturae, regnum animale, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus differentiis synonymis, locis, Sztokholm 1758, s. 638 [dostęp 2022-08-17].
  5. J.G.E. Lewis, The biology of centipedes, 1981, s. 344, 347, ISBN 978-0-521-03411-1 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
  6. Geophilus, [w:] Fauna Europaea [online] [dostęp 2022-08-21] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Heiko Bellman: Pająki i inne pajęczaki (specjalny dodatek: Krocionogi). Warszawa: Multico, 2021, s. 396. ISBN 978-83-7763-486-8. (pol.).